کمپوست سازی: خیس نمودن کاه و کلش

قبل از مخلوط نمودن اجزای کمپوست برای شروع تخمیر هوازی توسط باکتریها و قارچهای گرما دوست به منظور تهیه بستری مناسب برای رشد قارچ دکمه ای، باید کاه و کلش را خوب خیس کرد. بعضی از دوستان اصطلاح prewetting یا “خیساندن مقدماتی” رابه کار می برند که به نظر بنده این اصطلاح درست نیست، چون اصل خیس نمودن کلش در همین مرحله است، این مرحله خیساندن مقدماتی نیست. هرچه کاه آب جذب می کند در این مرحله به آن تقدیم کنید. در طی ۲ تا سه روز با آبپاشی مداوم و یا منقطع و زیر و رو کردن کاه و کلش، آن را خوب خیس کنید. محل خیساندن کاه باید طوری باشد که زه آب را به سمت چاله ای جهت جمع آوری و انتقال مجدد به روی توده کاه هدایت نماید. این محل می تواند شبیه شیشه ساعت (ساعت های جیبی بابا بزرگ ها، نه ساعتهای کامپیوتری ما، ببخشید شما جوانها) باشد که زه آب به مرکز آن هدایت می شود.

آب بازیافتی:

حوضچه جمع آوری آب بازیافتی

آبی که به کمپوست فرستاده می‌شود به فرم آزاد است و آبی که از کمپوست خارج می‌شود، حاوی محتویات کمپوست است. آب بازیافتی حاوی نیتروژن و جمعیت‌هایی از میکروارگانیسم‌های ویژه می‌باشد که در فرآیند کمپوست‌سازی نقش بسیار مهمی ایفا می‌نمایند. به این دلیل استفاده از آب بازیافتی به طور قابل ملاحظه‌ای فرآیند کمپوست‌سازی را در مقایسه با استفاده از آب تازه بهبود می‌بخشد.
علاوه بر پارامترهای مذکور در مورد کیفیت آب، غلظت نیتروژن و مقدار میکروارگانیسم‌ها، pH یا معیار اسیدیته آن نیز بایستی یادآوری شود. آب بازیافتی خوب بایستی واکنش قلیایی داشته باشد. نکته اینجاست که یک لایه مومی در سطح کلش تازه وجود دارد که آب را دفع می‌کند. وقتی که واکنش آب قلیایی است، این لایه مومی حل می‌شود و کلش به خوبی رطوبت را جذب می‌کند. این کار در زمان تهیه کمپوست و اضافه کردن کود مرغ، خیس خوردن کلش را تسهیل می‌کند.

در تهیه آب بازیافتی به نکات ذیل بایستی توجه ‌شود

آب بازیافتی علاوه بر نیتروژن، دارای گروههای ویژه‌ای از میکروارگانیسم‌ها است. معمولاً بعد از چند بار کمپوست‌سازی مقدار کافی از آنها در آب بازیافتی وجود دارد. در اولین کمپوست‌سازی بایستی مقداری کود مرغ در آب بازیافتی حل شود تا به تکثیر این ارگانیسم‌ها کمک کند. به این دلیل استفاده از تمام آب بازیافتی بدون گذاشتن باقیمانده، مطلوب نیست. آب بازیافتی، به منظور حفظ شرایط مطلوب و جلوگیری از فرآیندهای بی‌هوازی در آن، بایستی هوادهی شود. بوی نامطبوع و pH پایین از علائم تخمیر بی‌هوازی می‌باشد. انتخاب روش هوادهی، مدت و شدت آن در هر زمانی بسته به امکانات موجود در واحد تولیدی فرق می‌کند. آب بازیافتی خوب دارای رنگ قهوه‌ای و نسبتاً شفاف است و کمی بوی آمونیاک می‌دهد.

لبه‌های مخازن آب بازیافتی بایستی حدود نیم متر بالاتر از سطح زمین قرار گیرد تا روان آب باران به داخل آنها سرازیر نگردد.
حجم مخزن در زمان طراحی و ساخت بایستی محاسبه شود. برای خیس کردن توده کاه در زمان تهیه کمپوست مقدار کافی از آب بازیافتی بایستی وجود داشه باشد.
بایستی به مقدار کافی آب بازیافتی در مخزن باقی بماند تا از جمعیت میکروارگانیسم‌های مفید حمایت نمایند. براساس محاسبات،هر تن کمپوست به ۴ متر مکعب آب نیاز دارد. معمولاً این مقدار برای خیس کردن کاه و مقدار مورد نیاز برای باقیماندن در مخزن کفایت می‌کند.

علاوه بر پارامترهای مذکور در مورد کیفیت آب بازیافتی، غلظت نیتروژن و مقدار میکروارگانیسم‌ها، pH یا معیار اسیدیته آن نیز بایستی یادآوری شود. آب بازیافتی خوب بایستی واکنش قلیایی داشته باشد. نکته اینجاست که یک لایه مومی در سطح کلش تازه وجود دارد که آب را دفع می‌کند. وقتی که واکنش آب قلیایی است، این لایه مومی بهتر حل می‌شود و کلش به خوبی رطوبت را جذب نماید.

هرچه زمان خیس کردن کلش بیشتر می شود، رنگش تیره تر می گردد.