پرورش قارچ شاه صدف (ارینجی)

قارچ پلوروتوس ارینجی (Pleurotus eryngii) از خانواده قارچ صدفی می باشد و به دلیل ارزش بالای تغذیه ای، تاثیرات مناسب دارویی و سهولت تولید و نگهداری یکی از گونه های مهم و ارزشمند در میان قارچ های خوراکی و دارویی محسوب می شود. این قارچ به طور طبیعی در مناطق مختلف غرب و شمال غرب کشور رویش داشته و از استقبال خوبی بین مردم برخوردار است. در این مقاله ب روش های کشت و پرورش قارچ شاه صدف (ارینجی) پرداخته می شود.

سیستم های پرورش قارچ شاه صدف (ارینجی)

نحوه کشت و پرورش قارچ شاه صدف ارینجی به دو صورت کلی انجام می گیرد:

• سیستم کشت درون کیسه های پلاستیکی

مرسوم ترین روش پرورش قارچ شاه صدف در کیسه های پلاستیکی می باشد. کیسه هایی از جنس پلی اتیلن و یا پلی پروپیلن (به وزن ۵/۰ تا ۳ کیلوگرم بستر کشت در هر کیسه) با یک درپوش فیلتری برای جلوگیری از ورود آلودگی ها به بستر کشت، در این روش استفاده می شود. طبقات کشت در این روش به صورت عمودی بوده و کیسه های کشت به گونه ای در این طبقات قرار می گیرند تا میوه ها از راست و یا چپ طبقه کشت، تولید و برداشت شوند. در این روش تولید بیشترین مقدار صرفه جویی از فضای سالن را به همراه خواهد داشت و در نتیجه راندمان استفاده از هر سالن کشت در شرایط یکسان از روش های دیگر بالاتر است.

این روش تولید می تواند یک طرفه یا دو طرفه انجام گیرد. در روش دو طرفه فقط یک ردیف بستر کشت چیده شده و از سر و انتای کیسه پلاستیکی امکان ایجاد میوه قارچ ارینجی وجود خواهد داشت. اما در روش دو طرفه، دو ردیف کشت به موازات یکدیگر در سالن کشت قرار داده می شود و تنها از سر کیسه پلاستیکی اقدام به برداشت محصول قارچ می شود.

• سیستم کشت درون بطری های پلاستیکی

در کشورهایی که تولید این قارچ به صورت مکانیزه انجام می گیرد مانند ژاپن، کره جنوبی، چین، ایالات متحده و کانادا، این روش برای تولید و پرورش قارچ شاه صدف استفاده می گردد.

در این روش برای پرورش قارچ شاه صدف، از بطری هایی از جنس پلی پروپیلن به حجم ۸۵۰-۱۰۵۰ میلی لیتری استفاده می شود. این روش کشت در تمام مراحل تولید به جز مرحله برداشت میوه، به صورت مکانیزه انجام می شود. عموماً در این روش پس از سفید شدن بستر کشت با میسیلیوم قارچ ارینجی، درپوش مخصوص بطری های کشت برداشت شده و سطح بالایی بستر کشت برای یکنواختی بهتر در تولید خراش دهی می شوند. در نهایت محصول برداشت شده به دو صورت بسته بندی شده و یا فله ای به فروش می رسد.

مراحل پرورش شاه صدف (ارینجی)

پرورش قارچ شاه صدف (ارینجی) شامل دو مرحله رشد و تولید میوه است. قارچ ارینجی برای تولید میوه نیاز به ۵۰۰-۱۰۰۰ لوکس نور دارد که برای تولید میوه با کیفیت ضروری می باشد. برای کاهش هزینه ها می توان از نوارهای LED و یا SMD که با مصرف برق بسیار پایین لوکس مناسب نوری را تولید می کند، بهره برد.

• مرحله رشد

در این مرحله بسترهای کشت مایه زنی شده بر حسب روش کشت (عمودی یا افقی) در طبقات چیده می شوند. دمای ۳±۲۴ درجه سانتی گراد در سالن کشت، رطوبت ۸۰% در این سالن به مدت ۲۰ تا ۳۰ روز اعمال می شود تا میسیلیوم قارچ ارینجی تمام بستر کشت را سفید نموده و بلوک سفید رنگی را تولید کند. در این مرحله حضور نور الزامی نیست.

• مرحله تولید میوه

اولین قدم در این مرحله، حذف درپوش و یا دهانه فیلتردار در بطری ها و یا پلاستیک های کشت است. این اقدام با ابزار ضدعفونی شده و توسط کارگران با تجربه انجام می شود. برای وارد شدن به فاز زایشی، قارچ خوراکی – دارویی ارینجی نیاز به سه شوک اکسیژن، نور و دما دارد. پس از گذشت دوره رشد، هوای داخل سالن تهویه شده تا هوای فیلتر شده و اکسیژن دار با هوای داخل سالن تعویض گردد. دمای سالن از دمای مرحله رشد به دمای ۱±۱۷ درجه سانتی گراد کاهش داده می شود. همچنین بوسیله لامپ های تعبیه شده در سالن تولید، ۵۰۰-۱۰۰۰ لوکس به مدت ۸ ساعت در روز به سطح میوه گیری اعمال می شود. این اقدامات باعث می شود تا بسترهای سفید شده قارچ ارینجی به فاز زایشی وارد شده و شروع به تشکیل ته سنجاقی های اولیه کنند.

رطوبت در این مرحله بین ۸۵% تا ۸۷% می باشد (بسته به نژاد قارچ استفاده شده) حدود یک هفته تا ۱۰ روز بعد، میوه های اولیه تشکیل می گردد. نکته حائز اهمیت این است که مرحله ای به نام خراش دهی نیز وجود دارد. البته در کشت های سنتی پرورش قارچ شاه صدف بدون این مرحله انجام می گیرد اما در کشت های مکانیزه و در بطری های کشت، این مرحله توسط دستگاه به خصوصی به صورت کاملآً مکانیزه انجام می شود.

این عملیات برای یکنواخت شدن بیشتر میوه ها از نظر طول، قطر ساقه و همچنین همزمان شدن تولید میوه ها انجام می گیرد.

فرمول های رایج و متداول برای تولید بستر کشت قارچ ارینجی

از ترکیبات لیگنوسلولزی مختلفی می توان در تهیه بستر کشت قارچ شاه صدف استفاده نمود، اما چند نکته در انتخاب این بسترهای کشت حائز اهمیت است:

• برای رشد میسیلیوم قارچ ارینجی در بستر کشت نیاز به اکسیژن بوده و میسیلیوم قارچ در محلی که اکسیژن نباشد و یا دسترسی به اکسیژن وجود نداشته باشد، رشد نمی کند. بنابراین بافت ترکیب بستر کشت باید به گونه ای انتخاب شود که حداکثر هوادهی و ذخیره هوا را در بین خلل و فرج خود داشته باشد. عموماً به دلیل ریز بودن بیش از حد ذرات بستر کشت، فضاهای خالی با آب و رطوبت بستر کشت پر شده و میسیلیوم قارچ به دلیل نبودن اکسیژن از بین خواهد رفت.
• برای تولید محصولی سالم و عاری از هر گونه ماده سمی و سنتزی، ترکیبات استفاده شده، در بستر کشت باید عاری از هر گونه ترکیبات سنتزی و مصنوعی باشد. به وطر مثال در صورت استفاده از خاک اره، این ترکیب از ترکیبات نئوپان و یا MDF، چسب چوب و … نباید در تولید آن مصرف شده باشد زیرا باعث تولید مواد سمی و مضر برای مصرف کننده قارچ خوراکی می شود.
• اصل ارزان بودن تهیه بستر کشت را فراموش نکنید. سعی کنید در منطقه ای که قصد تولید این قارچ را دارید، از ضایعات گیاهی نزدیک آن منطقه که براحتی در دسترس است استفاده کنید. در غیر اینصورت اقدام به بستر کشت از مراکز معتبر با فرمولاسیون مطمئن و نژاد مرغوب نمایید.
• همواره از ترکیبات گیاهی رطوبت ندیده استفاده کنید و برای انبار کردن، این ترکیبات را در جایی خشک نگهداری نمایید. ضدعفونی ترکیبات و ضایعات گیاهی که قارچ های بیماریزا در آن رشد کرده باشند، به دلیل تولید اسپور فراوان در این قارچ ها، بسیار مشکل بوده و احتمال آلودگی در بستر کشت را بالا می برند. در ادامه تعدادی از فرمول های بستر کشت این قارچ معرفی می شوند:
• کلش گندم (۹۰-۹۵%) + پوسته پنبه دانه (۵-۱۰%)
• کلش گندم (۵۰ %) + خاک اره (۵۰%)
• چیپس چوب (۵۰%) + پوسته پنبه دانه (۵۰ %)
• ساقه ذرت (۸۰ درصد) + پوسته پنبه دانه (۱۰%) +کنجاله سویا (۱۰%)
• باگاس نیشکر (۴۰%) + ساقه ذرت (۴۰%) + کلش گندم (۲۰%)

پس از رطوبت دهی مواد اولیه در حد اشباع و مخلوط کردن آنها با نسبت های توصیه شده این ترکیبات، در کیسه ها یا بطری های پلاستیکی قرار می گیرند و با استفاده از اتوکلاوهای صنعتی کاملاً ضدعفونی می شوند. زمان، دما و فشار اتوکلاو متغیر بوده و به حجم توده و ظرفیت اتوکلاو بستگی دارد.

اسپان قارچ شاه صدف (ارینجی)

عمدتاً دو نوع اسپان دانه غلات و اسپان مایع برای تولید قارچ ارینجی استفاده می شود. استفاده از اسپان های ذکر شده، به نوع روش مکانیزه و یا سنتی در تولید مرتبط است. در روش کشت درون بطری و تمام مکانیزه، تلقیح اسپان با دستگاه انجام می گیرد و از اسپان مایع برای این منظور استفاده می شود. محیط کشت مایع در بیوراکتورهای مخصوص تهیه شده و با تلقیح میسیلیوم نژاد مرغوب قارچ ارینجی به آن، اسپان مایع تهیه می شود. این مراحل تماماً در شرایط استریل انجام می شود. در ادامه توسط دستگاه مایه زنی خودکار، اسپان مایع به دورن بطری های کشت تزریق می شود. اما در روش کشت درون کیسه های پلاستیکی، اسپان جامد و عموماً اسپان دانه غلات استفاده می شود.

به طور کلی بذر قارچ ارینجی را به نسبت ۱-۳ % وزن بستر کشت مرطوب، مخلوط می کنند. باید توجه داشت که میزان بذور مصرفی تابعی از جنس مواد استفاده شده در کمپوست، نوع نژاد قارچ خوراکی و میزان کنترل عواملی که رشد قارچ را تحت تاثیر قرار می دهند مانند رطوبت، هوادهی، دی اکسید کربن و … می باشد.

مصرف بیش از اندازه اسپان ممکن است باعث افزایش درجه حرارت و همچنین بالا رفتن غلظت دی اکسیدکربن در بستر شود و در نتیجه موجب تغییر شکل ظاهری قارچ ها و یا کاهش عملکرد می گردد. برای رسیدن به راندمان بالاتر، بهتر است پس از انتخاب نوع واریته و گونه قارچ ارینجی و نوع کمپوست با تهیه تعدادی کیسه کمپوست به طور آزمایشی و در شرایط نگهداری یکسان در هر کیسه مقدار متفاوتی مایه زنی مورد آزمون قرار می گیرد و سپس با بررسی عملکرد بهترین درصد بذرپاشی نسبت به نوع بستر کشت استفاده گردد.

یکی از فاکتورهای مهم در موفقیت تولید قارچ ارینجی، استفاده از بذر سالم و قوی می باشد. خصوصیات یک بذر خوب عبارت است از:

• بذر از نسل F1 نژاد قارچ مورد پرورش باشد تا بتوان محصول زیاد و با کیفیت تولید نمود. چنانچه میسیلیوم انتقال داده شده بر روی دانه های غلات از نسل F1 باشد، سریعاً بستر کشت را پر نموده و بر سایر آلودگی های احتمالی موجود در بستر غلبه خواهد نمود. دقت کنید که از لحاظ ظاهری هیچ تفاوتی بین یک کیسه بذر نسل F1 با نسل های بعدی وجود ندارد. تنها در صورت کشت در محیط و مشاهده عکس العمل قارچ و میزان کیفیت محصول می توان به این موضوع پی برد. چون زمانی تولیدکننده قارچ متوجه ضعیف بودن اسپان کشت شده می شود که مدت ها پیش کشت صورت گرفته و محصول در حال تولید است.
• عدم آب افتادن اسپان، چنانچه نسبت میزان پودر سنگ گچ و بذر غلات به درستی رعایت نگردد یا اینکه اسپان پس از تولید در مجاورت هوای گرم برای مدت طولانی نگهداری شود، اسپان حالت لزج پیدا می کند که اصطلاحاٌ به آب افتادن معروف است که این بذر کیفیت مناسب نخواهد داشت. آب درون اسپان باعث به هم چسبیدن دانه های غلات می شود و براحتی قابل مشاهده است. توصیه می شود از این اسپان هرگز استفاده نشود.
• عدم وجود آلودگی به کپک های رقیب؛ کپک های رقیب چنانچه در زمان تلقیح به درون کیسه یا شیشه اسپان راه پیدا کنند، بر روی بذر غلات رشد می کنند و درون ظرف اسپان به رنگ های سبز، سیاه و … قابل مشاهده هستند. چنانچه چنین کپک هایی درون ظرف اسپان دیده شدند، از مصرف آن بایستی خودداری شود. با این وجود کپک های ریزی وجود دارند که با چشم دیده نمی شوند و با گذشت چند روز از کشت، درون بستر نمایان می شوند. جهت حصول اطمینان از وجود چنین کپک هایی و اصولاً اطمینان از عدم وجود آلودگی های درون بذر مصرفی، چنانچه قارچ در سطح انبوه تولید می گردد، بهتر است یک نمونه کوچک از اسپان مورد نظر را در سطح آزمایشی در محیط غذایی PDA (محیط کشت میکروبی که برای رشد و تکثیر قارچ ها به کارمی رود. در واقع یک محیط کشت عمومی برای مخمرها و کپک ها می باشد که ترکیبات آن شامل سیب زمینی دکستروزاگار می باشد) در پتری دیش کشت شود. پس از چند روز و حصول اطمینان از سلامت بذر، اقدام به کشت در سطح انبوه گردد. در این مدت می توان بقیه اسپان را در جای خمک و مطمئن نگهداری نمود تا بدین وسیله از ضرر و زیان احتمالی کاسته شود.

تلقیح بسترهای کشت قارچ شاه صدف (ارینجی)

از آنجایی که بستر کشت قارچ ارینجی در پلاستیک ها و یا بطری های کشت استریل می شود، این شرایط در اتاق مایه زنی یا تلقیح نیز بایستی رعایت شود. بنابراین پس از خارج نمودن بسترهای کشت از اتوکلاو، این بسترهای کشت به سالن مایه زنی انتقال داده می شوند و در شرایطی کاملاً استریل اسپان قارچ ارینجی به بسترهای کشت تلقیح می شود. در روش مدرن و کشت درون بطری، این عملیات توسط ربات های ویژه ای صورت می گیرد. به این صورت که پس از ورود به دستگاه مایه زنی، ابتدا درب بطری توسط دستگاه برداشته می شود و سپس نازل های ویژه ای، اسپان مایع را به درون بطری های کشت تزریق می کنند. در انتها درب بطری ها مجدداً توسط دستگاه گذاشته می شود و بطری ها به سالن های کشت منتقل می شوند.

در روش های سنتی تر، این عملیات با استفاده از بذر دانه غلات، اسپاون مایع و یا هر نوع بذر دیگر در یک خط مایه زنی توسط نیروی کارگری و بر روی نوار نقاله مایه زنی شده و به سالن رشد منتقل می شود. حجم تولید و همچنین مراقبت از حضور آلودگی ها در این مرحله بسیار مهم بوده و حساسیت ویژه ای دارد. توان نیروی کارگری برای مایه زنی و همچنین رعایت کامل نکات بهداشتی و استریل بودن اتاق تلقیح از عوامل مهم و تاثیرگذار در این مرحله است.

برداشت قارچ شاه صدف

از هر بستر کشت، یک تا دو بار برداشت صورت می گیرد. برداشت قارچ ارینجی به راحتی انجام می گیرد و تنها با گرفتن ساقه آن و خم کردن به چپ یا راست انجام می شود. ممکن است انتهای قارچ برداشت شده به مقداری بستر کشت متصل باشد که کارگر قارچ چین در این مرحله و همزمان با برداشت، انتهای قارچ را با استفاده از چاقو جدا نموده و قارچ های برداشت شده را به صورت فله و یا بسته بندی به سردخانه منتقل می کند. پس از طی شدن یک دوره سرمایی (شوک سرمایی بعد از برداشت) که برای ماندگاری بهتر قارچ توصیه می شود، این قارچ آماده انتقال به بازار می باشد.

آبیاری

به دلیل رطوبت بستر کشت و همچنین رطوبت نسبی سالن، در صورت کنترل شرایط محیطی تنها یک مرحله آبیاری و آن هم پس از برداشت اول انجام می شود. مقدار آب آبیاری پس از برداشت اول حدود ۳۰ تا ۵۰ میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم بستر کشت است. البته در صورت کنترل نشدن شرایط محیطی و سالن داری، رطوبت بستر کشت تبخیر شده و نیاز به آبیاری های بیشتر است اما نکته مهم در این بخش آن است که به هیچ وجه ۲۴ ساعت قبل از برداشت آبیاری بر روی بسترهای کشت انجام نگیرد و پس از آبیاری های ناخواسته گردش هوای داخل سالن را بیشتر کنید تا قطرات آب به روی میوه قارچ ایجاد لکه نکند.

خاکدهی بستر کشت (Casing)

زمان اعمال خاک پوششی موقعی است که میسلیوم به خوبی در کمپوست رشد کرده است که معمولاً ۱۴ تا ۱۷ روز پس از مایه زنی است. قبل از اعمال خاک پوششی، کیفیت کمپوست بایستی به صورت عینی بررسی شود و حضور مناطق مشکل‌دار چک شود.

ضرورت خاکدهی

پوشش سطح بستر کشت با خاک یکی از مراحل مهم در فرآیند تولید قارچ دکمه‌ای است. استفاده از خاک پوششی در حقیقت برای تبدیل مرحله رویشی به مرحله زایشی بسیار ضروری است. پوشش بستر کشت با لایه‌ای از خاک پوششی به عمق ۳.۵ تا ۴.۵ سانتی متر میکروکلیمای ویژه ایجاد می‌کند که به تولید اجسام میوه‌ای کمک می‌نماید. این لایه از نظر خصوصیات تغذیه‌ای با کمپوست متفاوت است. خاک پوششی می‌تواند مقدار زیادی آب در خود ذخیره کند و در موقع لزوم آن را در اختیار میسلیوم قرار دهد. علاوه بر این، محیط ویژه‌ای در لایه خاک پوششی بوجود می‌آید که برای تولید میسلیوم قارچ و همچنین میکروارگانیسم‌های مورد نیاز برای میوه‌دهی قارچ مطلوب می‌باشد. برخی از دلایل لزوم استفاده از خاک پوششی عبارتند از:

۱. خاک پوششی هیچ گونه غذایی برای میسلیوم قارچ دکمه‌ای فراهم نمی‌کند. لذا زمانی که میسلیوم قارچ دکمه‌ای با محیط فاقد مواد غذایی مواجه شود، تولید اندام باردهی تحریک می‌شود.

۲. خاک پوششی رطوبت لازم را برای میسلیوم فراهم می‌کند و از هدر رفتن رطوبت نیز جلوگیری می‌نماید. تحقیقات نشان داده است که یک رابطه معنی داری بین سطح تنش رطوبتی در خاک پوششی و تشکیل اندام باردهی وجود دارد. یک لایه خشک یا شور، می‌تواند تولید را متوقف کند، درحالیکه تنش رطوبتی کم، تشکیل اندام‌های باردهی را بیشتر می‌کند. تولید اندام باردهی در بستر کشتی که خاک پوششی ندارد انجام نمی‌شود چرا که تنش رطوبتی در سطح چنین بستر کشتی، بسیار بالا است.

3. خاک پوششی باعث استقرار اندام‌های باردهی می‌شود.

4. میکروارگانیسم‌هایی در خاک پوششی وجود دارند که باعث فعال شدن ژنهای عامل تولید اندامهای زایشی می‌شوند. گروهی از این میکروارگانیسم‌ها باکتری‌هایی از جنس سودوموناس (Pseudomonas putida)) می‌باشند. بنابراین در هنگام پوشش بستر کشت بایستی از خاکی استفاده نمود که تمامی‌چهار هدف گفته شده در بالا را برآورده سازد.

تصویر زیر بستر آماده برای خاکدهی را نشان میدهد. این تصویر را یکی از همکاران در یکی از گروههای مرتبط با تولید قارچ گذاشته بودند.

اثر خاک پوششی بر قارچها

نوع خاک پوششی اثر زیادی بر وزن قارچ و اندازه آن دارد. هر چه بافت خاک سنگین تر باشد، وزن قارچ‌ها سنگین تر خواهد بود. در خاک سنگین تعداد قارچها در واحد سطح کاهش پیدا می کند، چون میسلیوم کمتری در خاک سنگین رشد می کند. خاک سنگین به طور کامل توسط میسلیوم قارچ کلونیزه نمی شود. در نتیجه خاک دیرتر خشک می شود. وقتی که میسلیوم کمتری در خاک وجود داشته باشد، تعداد ته سنجاقی های کمتری در واحد سطح تشکیل می شود.
از طرف دیگر در خاکهای سبک، تعداد ته سنجاقی های زیادی در واحد سطح تشکیل می شود. مهمترین مشکل تعداد قارچ زیاد در واحد سطح این است که همه آنها به قارچ کامل تبدیل نمی شوند و پین مردگی زیاد می شود. نکته مهم در انتخاب خاک پوششی این است که همیشه بافت آن ثابت باشد. یعنی هر دفعه از یک ترکیب جدید استفاده نشود چون با تغییر بافت و ظرفیت نگهداری آب آن، نحوه مدیریت آن تغییر می کند که موضوعی مشکل ساز خواهد بود.
برای تولید قارچهای با کیفیت، ثبات میزان تبخیر از خاک پوششی لازم است. زمانی این ثبات حاصل می شود که خاک پوششی به اندازه کافی حاوی فیبرهای بلند باشد. این فیبرها مانع از به هم پاشیدگی بافت خاک بعد از آبیاری می شوند. در خاک پوششی خشک، میسلیوم های ضعیف بهتر رشد می کنند که خصوصیت مطلوبی نیست. ولی در خاک مرطوب بیشتر میسلیومهای قوی رشد می کنند. اگر خاک پوششی خیلی ریز باشد (شنی)، میسلیوم ها همه فضای خاک را پر می کنند و جایی برای ذخیره آب باقی نمی گذارند.
آزمایشات نشان داده است که در خاک پوششی باکتریهایی هستند (سودوموناس پوتیدا)که موجب القای پین دهی در میسلیوم‌ها می شوند. البته نقش های دیگری هم برای آن در نظر گرفته‌اند. بنابراین خاک پوششی را بهتر است استریل نکنیم ، بلکه پاستوریزه کنیم تا جمعیت این باکتریهای مفید کاملا از بین نروند.

کاربرد دیگ بخار در پرورش قارچ چیست؟

کاربرد دیگ بخار در پرورش قارچ چیست؟

مؤثرترین عامل برای پرورش قارچ دمای محیط پیرامون آن است، دما بر رشد قارچ و کیفیت آن تأثیر مستقیم دارد. تغییر دما می‌تواند باعث کاهش رشد قارچ شود. مقدار درجه حرارت برای پرورش قارچ بین 23 تا 25 درجه سانتی‌گراد می‌باشد. همان‌طور که گفته شد کاهش دما بر رشد قارچ تأثیر مستقیم دارد. بدین‌صورت که اگر دما کمتر از 10 درجه سانتی‌گراد شود کاهش رشد قارچ را در پی خواهد داشت و اگر دما بیش از 30 درجه سانتی‌گراد شود باعث از بین رفتن مواد اولیه تولید قارچ می‌شود. دومین پارامتر برای پرورش قارچ میزان رطوبت محیط می‌باشد. حال سؤال اینجاست به چه دلیل باید از دیگ بخار برای پرورش قارچ استفاده کرد و کاربرد دیگ بخار در پرورش قارچ چیست؟ چرا دیگ بخار پرورش قارچ؟ روش‌های مختلفی برای رسیدن به دمای مطلوب در پرورش قارچ استفاده می‌شود اما برای پرورش قارچ فقط دما مهم نیست بلکه رطوبت نیز تأثیر بسزایی دارد. کاربرد دیگ بخار در پرورش قارچ علاوه بر کنترل دما باعث حفظ رطوبت محیط می‌شود. در ادامه روش‌های مختلف پرورش قارچ ازجمله استفاده از وسایل گرمایشی مانند بخار، هیتر، لوله‌های‌آب‌گرم رطوبت‌ساز و هیتر را موردبررسی قرار می‌دهیم.

نکته: اغلب پرورش قارچ در فصل زمستان انجام می‌شود. متعادل‌سازی دما در فصل زمستان نسبت به سایر فصل‌ها دشوارتر می‌باشد. همچنین باید در نظر داشت که فقط متعادل کردن دما در فصل زمستان برای پرورش قارچ مطرح نمی‌باشد و باید رطوبت را نیز کنترل نمود تا بتوان قارچ‌های باکیفیت بالا پرورش داد.

مزیت‌های تولید قارچ صدفی نسبت به قارچ دکمه‌ای

اگرچه امروزه هنوز قارچ‌ خوراکی دکمه‌ای سفید از نظر میزان تولید در دنیا پیشگام می‌باشد، امّا بر میزان تولید قارچ‌‌ها‌ی دیگر از جمله شی‌تاکه و صدفی روز به روز افزوده می‌شود. قارچ خوراکی جنس Pleurotus بیشتر به عنوان یک قارچ تجزیه کننده پسماندهای لیگنوسلولزی شناخته می شود و میزان تولید محصول و کیفیت آن بسیار رضایتبخش است. این خصوصیات باعث افزایش تمایل تولید کنندگان به پرورش این قارچ خوراکی و استفاده از پسماند ارزان قیمت و سهل الوصول برای تولید تجاری این محصول نموده است. میزان تولید قارچ صدفی از سال ۱۹۸۶ که ۷.۷% بوده است، در سال ۱۹۹۷ به ۱۴% رسیده است که حدود ۸۲% رشد داشته است. برای این افزایش رشد دلایل متعددی می‌توان ذکر کرد.

۱. قدرت ساپروفیتی بالا: قارچ صدفی توانایی رشد روی مواد حاوی سلولز، همی‌سلولز و لیگنوسلولز را دارا می‌باشد. لذا بر روی کاه غلات (گندم، جو، ارزن، برنج و…) براده چوب، روزنامه، بوته‌‌ها‌ی نخود پس از برداشت، بقایای چغندر قند، مواد زائد پسته، ساقه شمشاد و درختان دیگر قابل پرورش است. در صورتیکه قارچ دکمه‌ای به علت حساسیت بالا و قدرت ساپروفیتی کمتر و نیاز به مواد پروتئینی و غیر پروتئینی متفاوت در بستر کشت جهت رشد، با محدودیت بیشتری روبرو خواهد بود. چنانچه یکی از مواد مورد نیاز در بستر کشت قارچ دکمه‌ای وجود نداشته باشد، یا کمپوست به هر دلیلی به صورت بهینه تهیه نشده باشد، قدرت رقابت با سایر میکروارگانیسم‌‌ها‌ را نخواهد داشت و در بستر کشت، خود بخود ضعیف خواهد شد و از دور رقابت خارج می‌گردد.

در منطقه مدیترانه، کشت قارچ خوراکی صدفی (Pleurotus sp) تقریباً گسترش یافته است و در حدود ۲۰-۱۰% از تولید کل قارچ منطقه را شامل می‌شود. بقیه تولید کل به قارچ‌های خوراکی دیگر ازجمله قارچ خوراکی دکمه‌ای اختصاص دارد. پرورش قارچ خوراکی صدفی در فرانسه و ایتالیا از محبوبیت بیشتری برخوردار است. این علاقه‌مندی احتمالاً به دلیل رشد این قارچ‌ها به صورت خود رو در محیط‌های طبیعی است. این مسئله باعث شده تا در بین مردم این کشورها به گونه‌های محبوبی برای جمع آوری از طبیعت تبدیل شوند. در مقابل، پرورش قارچ خوراکی در کشورهایی مانند یونان هنوز در مراحل ابتدایی است و تولید در این کشورها در سطح پایینی قرار دارد.

با این وجود، روند افزایش قابل توجه تولید قارچ خوراکی صدفی در آینده نوید تولید آسان‌تر و بدون مشکل این محصول کشاورزی سازگار با محیط زیست را می‌دهد. سیستم کشت سازگار با محیط زیست به بهره برداری و افزایش ارزش مواد زائد کشاورزی (که اغلب در خاک مدفون شده و یا سوزانده می‌شوند)، که برخی از آن‌ها برای اکوسیستم خطرناک هستند، تعریف شده است. به علاوه، در پرورش قارچ خوراکی صدفی نیاز به ورودی نسبتاً کمی از انرژی (به خصوص اگر پسماند کشاورزی مورد استفاده با توجه به شرایط اقلیمی منطقه انتخاب شود) و نیروی انسانی می‌باشد.

۲. تحمل طیف دمایی بیشتر: گونه‌‌ها‌ی مختلف قارچ صدفی قابلیت رشد در دما‌ها‌ی گوناگون را دارا می‌باشند. چنانچه تغییرات دمایی در حین پرورش ایجاد شود، قارچ صدفی این تغییرات را تحمل خواهد کرد. اگر دما از حد ایده‌آل پایین‌تر بیاید، رشد قارچ ابتدا کُند و سپس متوقف می‌شود. پس از فراهم شدن دمای مناسب، رشد قارچ از سر گرفته می‌شود و خسارتی به کمپوست وارد نخواهد شد. بنابراین مقاومت قارچ صدفی به گرما نسبت به قارچ دکمه‌ای به مراتب بیشتر می‌باشد.

۳. عدم نیاز به فرآیند کمپوست‌سازی و تونل پاستوریزاسیون: در تولید قارچ دکمه‌ای، تهیه کمپوست در مکان‌هایی سرپوشیده و مجهز انجام می‌شود و نزدیک به ۲۰ روز طول می‌کشد و بعد از آن کمپوست به درون تونل‌های پاستوریزاسیون منتقل می‌شود. فرآیند پاستوریزاسیون و شیرین‌سازی در درون این تونل‌ها حدود تقریباً ۱۰ روز به طول می‌انجامد. بنابراین پس از حدود ۳۰ روز کمپوست آماده بذرزنی است. در حالیکه در قارچ صدفی بستر کشت توسط بخار آب یا آب جوش به مدت ۶۰-۴۵ دقیقه ضدعفونی می‌گردد و پس از تنظیم نمودن دما و رطوبت، بستر آماده بذرزنی می‌شود. به عبارت دیگر تهیه بستر کشت در قارچ دکمه‌ای نزدیک به یک ماه طول می‌کشد، در حالیکه در قارچ صدفی به کمتر از یک روز کاهش می‌یابد و در نتیجه به تجهیزات، مکان و زمان کمتری جهت تولید قارچ صدفی نیاز می‌باشد.

۴. امکان تولید دائمی محصول درون یک سالن: به دلیل تفاوت ناچیز در شرایط رشد رویشی و زایشی قارچ صدفی، امکان انجام هر دو عمل درون یک سالن میسر است و به همین دلیل می‌توان کمپوست‌های محصول داده را با کمپوست‌های تازه جایگزین نمود ودر نتیجه کشت متناوب دائمی در درون یک سالن انجام داد. در صورتی که در پرورش قارچ دکمه‌ای، به دلیل تفاوت زیاد شرایط محیطی در مرحله زایشی و مرحله رویشی، امکان انجام توأم هر دو عمل در یک سالن وجود ندارد.

۵. امکان استفاده از بقایای کمپوست به عنوان خوراک دام: چون در بستر قارچ صدفی فقط از کاه و کلش غلات و ضایعات کشاورزی حاوی سلولز و لیگنوسلولز استفاده می‌شود، بقایای کمپوست بعد از برداشت محصول یک غذای کامل و غنی از پروتئین و املاح فراوان جهت خوراک دام می‌باشد و همچنین لیگنوسلولز درون ساقه غلات که در روده دام‌ها غیر قابل هضم است، در طی دوره رشد قارچ بر روی آن شکسته می‌شود و در درون روده دام‌ها قابل هضم می‌گردد. همچنین بقایای کمپوست علاوه بر مصرف دام جهت پرورش گیاهان و گل‌های زینتی، آپارتمانی و صیفی‌جات کاملاً مناسب می‌باشد.

۶. مقاومت به آفات و بیماری‌ها: آفات و بیماری‌هایی که قارچ صدفی را آلوده می‌کنند، بسیار کمتر از آنهایی است که به قارچ دکمه‌ای حمله می کنند. به عنوان مثال در قارچ دکمه‌ای نماتُدها زیان آورند، امّا قارچ صدفی دشمن نماتُدها است. همه گونه‌های قارچ صدفی با توکسین‌هایی که ترشح می‌کنند، نماتدها را فلج نموده و می‌کشند.

شور شدن خاک پوششی

صرف نظر از مبدأ شوری خاک که اولیه باشد یا ثانویه، عواملی که موجب شور شدن خاک ها می شود به طور کلی عبارتند از :
۱) شور بودن مواد مادری تشکیل دهنده خاک
۲) انتقال املاح محلول اراضی مرتفع به مناطق پایین دست به کمک آب
۳) استفاده از آب های شور در آبیاری
۴) تبخیر شدید رطوبت خاک و انتقال و تجمع املاح محلول در قسمت های سطحی خاک و عدم کفایت بارندگی یا آب وارده به خاک برای شستشوی املاح از خاک
۵) بالا آمدن سطح آب های زیر زمینی و انتقال املاح آن ها به طور مستقیم همراه با آب و یا صعود شفریه آب در خاک
۶) انتقال نمک های موجود در آب دریا به کمک بادهایی که از دریا به سمت ساحل می وزند. این بادها ذرات آب حاوی نمک را به سواحل می رسانند. همچنین نفوذ انتقال جانبی آب شور دریاها در سواحل به ویژه سواحل پست
۷) انتقال نمک خاک های شور مناطق مجاور به کمک باد
۸) انتقال املاح افق های زیرین خاک در اثر تغذیه گیاه و بازگشت بقایای گیاهی به سطح خاک
۹) ریزش باران های شور در مجاور مناطق صنعتی

مضرات شوری خاک پوششی:

همانطور که در مباحث فوق مشاهده کردید، دانشمندان آبهای آبیاری و خاکها را از نظر شوری به گروه هایی تقسیم کردند. دقیقا مثل شما قارچ کاران، که قارچها را به درجه ۱ و ۲ تقسیم می کنید. میزان شوری را با خصوصیت هدایت الکتریکی EC آب و در خاک، با عصاره اشباع خاک می سنجند. هرچه شوری خاک بیشتر باشد، هدایت الکتریکی آن بیشتر خواهد بود. هدایت الکتریکی تحت تاثیر انواع کاتیونهای مثبت ازجمله Ca2+ ، K+ ، Mg2+ و Na+ قرار می گیرد و هرچه مقدارشان بیشتر باشد، هدایت الکتریکی بیشتر خواهد شد . با این وجود همه این کاتیونهای مثبت برای گیاه مضر نیستند. مثلا Ca2+ برای گیاه و یا قارچ نه تنها مضر نیست، بلکه مفید نیز است. آنچه که برای گیاه و قارچ مضر است و باعث تخریب بافت خاک و مشکلات دیگر می شود یون سدیم (Na+) است. بنابراین استفاده ار EC صرف، برای سنجیدن شوری خاک، از دقت کافی برخوردار نیست. بلکه به همراه آن باید مقدار سدیم قابل تعویض ESP نیز اندازه گیری شود. ممکن است EC بالا باشد، ولی مقدار سدیم قابل تبادل آن کم باشد و خسارتی به گیاه و یا قارچ وارد نکند و برعکس، ممکن است خاک و یا آب مورد استفاده EC کم نشان بدهد و لی سدیم قابل تبادل آن زیاد باشد. همچنین در آزمایشات خاک pH آن نیز بایستی اندازه گیری شود. در اغلب خاک هایی که pH آنها بیشتر از ۹ است، سدیم قابل تعویض زیاد می باشد.
در طول میلیاردها سال تکامل گیاهان، بعضی از آنها همچون درخت گز (منظورم گز اصفهان نیست ها!!!)، پسته، پنبه و… خود را به آب و خاک شور تطابق داده‌اند و راهکاری را برای دفع یون سدیم، تجمع آن در واکوئل ها و یا دفع آنها از طریق روزنه ها اندیشیده اند. اما قارچ مورد بحث ما چی؟ آیا این قارچ هم از این توانایی ها برخوردار است. اگر رویش این قارچ را در طبیعت در زمینهای شور مشاهده می کنیم، جواب مثبت است و الا خیر. مطالعات بنده نشان می دهد که این قارچ متحمل به شوری نیست، بلکه با افزایش شوری خاک پوششی و آب آبیاری، عملکردش به شدت کم می شود. در گروه ها بیشتر موضوع شوری خاک پوششی مطرح می شود. در کل پر واضح است که هرچه EC خاک کمتر باشد بهتر است، بعضی از منابع EC خاک را تا ۱ میلی موس یا ۱۰۰۰ میکرو موس را قابل تحمل دانسته اند.
آزمایشات ما مثل تجربیات شما تولید کنندگان محترم، نشان می دهد که بهترین خاک پوششی خاک پیت است که از خارج از کشور وارد می شود. من خصوصیات این خاک را در جداول پیوست آورده ام تا تولید کنندگان محترم قارچ، با استفاده از کمیت ها، خاک مورد استفاده خود را با خاک پیت مقایسه نمایند.