بهترین راه برای مواجه نشدن با یک بیماری، پیشگیری از ورود آن بیماری است.هزینه پیشگیری کمتر از درمان است، البته اگر درمانی وجود داشته باشد. کنترل یعنی کاهش جمعیت عامل بیماری به حدی که خسارت اقتصادی فابل توجهی نرساند. راه های کنترل بیماری به قرار ذیل می باشد.
برای جلوگیری از گسترش بیماری فردی کارآزموده هر روز قبل از اینکه قارچ چین ها شروع به کار کنند، بسترهای کشت را چک کند، به محض دیدن قارچ آلوده به مایکوگون، نیم بطری های نوشابه های پلاستیکی را که مقداری نمک در آن ریخته است، به صورت معکوس روی قارچ آلوده قرار دهد (تصویر پایین). لازم است قطر بطری کمی بیشتر از فطر فارچ باشد . نیم بطری را آنقدر به پایین فشار دهید تا لبه های پایین آن به کمپوست برسد. این عمل مانع از حرکت اندامهای تکثیری قارچ به قارچهای مجاور خواهد شد. قبل از آبیاری بایستی قارچهای آلوده جمع شده باشند چون یکی از راههای گسترش مایکوگون به قارچهای دیگر، آبیاری بستر کشت می باشد. قارچهای آلوده را به هیچ وجه با دست لمس نکنید. به قارچ چین ها آموزش دهید قارچهای آلوده را لکس نکنند و اگر قارچ آلوده تیمار نشده دیدند، چوبکی تمیز در کنار آن در خاک فرو کنند تا فرد کارآزموده مسئول ویژه، قارچ آلوده را تیمار کند. قارچ های آلوده را پس از جمع آوری در گودالی عمیق دور از واحد تولیدی دفن کنید و رویش آهک بپاشید و یا اتوکلاو کنید و به بیرون از مزرعه منتقل کنید.
دوستان در رابطه با کنترل شیمیایی این بیماری سئوال داشتند. از نظر علمی برای قارچ خوراکی کنترل شیمیایی هرگز توصیه نمی شود. اما اگر بخواهید اندامهای تکثیری قارچ مایکوگون را در خاک پوششی توسط ماده ای شیمیایی کنترل کنید، کار بندازیم تا به حال خوب جواب داده است. اگر خاک پوششی را پاستوریزه کنید، احتیاج به تیمار آن با هیچ سمی نیست. اگر امکان پاستوریزه کردن خاک وجود ندارد، موقعی که خاک را روی بستر پخش کردید، به ازاء هر متر مربع از ۴ لیتر محلول کار بیندازیم استفاده کنید. غلظت مورد استفاده در روی پاکت سم نوشته شده است. چون مقدار ماده موثره سم ممکن است،بسته به شرکت تولید کننده آن، فرق کند، من مقدار مشخصی برای آن ذکر نمی کنم. زمانی که قارچ روی بستر کشت است، اصلا نباید از هیچ سمی استفاده شود. چون سم جذب قارچ می شود و بقیهاش را خودتان می دانید.