بیماری های قارچ دکمه ای : قارچ پاتوژن Papulaspora byssina

قارچ پاتوژن Papulaspora byssina

این قارچ پاتوژن Papulaspora byssina می باشد.
میسیلیوم این قارچ به صورت توده های دانه ای به رنگ فندقی و شبیه ماسه ریزه می باشند این قارچ در پی اچ ۷.۵ تا ۸ رشد می کند در حالی که پی اچ مناسب قارچ خوراکی ۶.۵ تا ۷ است. علل بروز این مشکل عبارتند از:

• روش نادرست کمپوست فاز یک
• رطوبت زیاد کمپوست
• چسبندگی کمپوست و پی اچ بالا که ممکن است به دلیل کم اضافه نمودن کچ اتفاق افتاده باشد.
• اختلال در پاستوریزاسیون و شیرین سازی آن و عدم رعایت بهداشت در زمان مایه زنی

روش های مبارزه

• تکنوژی مناسب در تهیه کمپوست فاز یک
• میزان مناسب آب و گچ در تهیه کمپوست
• خوب هم زدن کمپوست
• حفظ درجه حرارت مناسب پاستوریزاسیون و شیرین سازی
• عدم استفاده از کمپوست خیلی مرطوب و چسبنده برای مایه زنی و رعایت بهداشت
• حذف ظروف کثیف تمیز و نمودن اطاق سالن ها
• اسپری نمودن قسمت آلوده روی خاک با استفاده از محلول سوپر فسفات که با چند قطره اسید، پی اچ آن کمی اسیدی(۶.۵) شده باشد.

در رابطه با کنترل کپک آردی قهوه ای توسط اسپری نمودن قسمت آلوده با محلول سوپر فسفات خدمتتان عرض کنم که سوپر فسفات به صورت گرانوله و جامد است. این کود به سختی در آب حل می شود. باید خوب هم بزنید . هر اسیدی که اضافه کنید خیلی فرق نمی کند چون قرار است pH محیط اسیدی شود تا شرایط به نفع قارچ خوراکی و به ضرر کپک آردی تمام شود.

بیماری های قارچ دکمه ای - استروما: پنبه‌‌ای شدن میسیلیوم‌ها

استروما: پنبه‌‌ای شدن میسیلیوم‌ها

استروما به حالتی گفته می شود که میسلیومهای قارچ خوراکی به صورت توده پنبه ای در می آیند و ممکن است در پتری دیش، اسپاون، کمپوست و یا در سطح خاک پوششی ظاهر شوند. در صورتی که استروما در سطح خاک پوششی ظاهر شود (که غالبا چنین است) لکه هایی از خاک پوششی توسط میسلیوم هوایی قارچ کاملا سفید شده و به صورت یک نمد مانع از نفوذ آب به داخل خاک پوششی و تبادل هوا بین کمپوست و فضای سالن می شود.

دلایل بروز استروما عبارتند از:

۱. کمبود مواد غذایی در پتریدیش

۲. آلودگی باکتریایی اسپاون ( حالت ضعیف که قابل مشاهده نیست)

۳. استفاده از نژاد ضعیف و یا در حال دژنره شدن

۴. سطح بالای دی اکسید کربن (تبادل ناکافی هوا) در سالن

۵. خشک بودن سطح خاک پوششی

۶. پایین بودن رطوبت نسبی سالن یا هوای ورودی

۷. بالا بودن درجه حرارت سالن و یا کمپوست

اگرچه عوامل فوق محیطی هستند، اما باعث القاء بیان و یا خاموشی ژنها می شوند. اینکه تغییرات حاصله ژنتیکی است و یا اپی ژنتیکی، هنوز مشخص نیست. در بعضی موارد استروما برگشت پذیر بوده است.. در اثر پنبه ای شدن، میسلیومهای هوایی ممکن است بمیرند و رنگ قهوه ای به خود بگیرند. در اثر رشد بیش از حد میسلیوم، لکه های حاوی استروما نسبت به آب غیر قابل نفوذ می شوند و در روی این لکه ها قارچ خوراکی ظاهر نمی شود، چون میسلیومها در سطح استروما می میرند.

برای پیشگیری از بروز استروما توصیه می شود القای پین دهی در زمان مناسب صورت بگیرد و از بروز هفت مورد فوق الذکر ممانعت شود. استروما به خودی خود قابل علاج نیست . چون لایه فوقانی میسلیوم مرده است. اما می توانید با خراش دادن لکه های دارای استروما با چنگال یا چاقوی تمیز یا هر وسیله دیگری، مشکل نفوذ ناپذیری لکه ها را حل کنید. اکیدا توصیه می شود که از دست زدن به خاک پوششی جدا خود داری شود. چون این کار باعث بروز آلودگی های دیگری می شود. برای خراش دادن لکه های استروما مطمئن شوید که وسیله مورد استفاده استریل است (با استفاده از الکل یا شعله آتش) و شخص انجام دهنده نیز کاملا پاکیزه و عاری از هر گونه آلودگی است. هرگز میسلیومها را تحت هیچ عنوانی دست نزنید. با خراش دادن خاک پوششی، به میسلیوم شوک وارد می شود. حدود یک هفته طول می کشد تا دوباره محل تیمار شده را بپوشاند. اگر استروما سطح زیادی از خاک را پوشانده بود، خاک پوششی را کاملا برداشته و از نو خاکدهی کنید.

در صورت مشاهده استروما در پتریدیش و یا کیسه های اسپاون، برای تلقیح کمپوست از آنها استفاده نکنید، چون این ناهنجاری در حافظه ژنتیکی میسیلیوم ذخیره شده و در مرحله بعدی در روی کمپوست و یا سطح خاک ظاهر می شود. از پتری دیشی که استروما داده است، زیرکشت نگیرید.

علاوه بر هفت عامل مذکور در فوق که باعث تحریک میسلیوم به تولید هیف های هوایی (استروما) می شوند، کهنه بودن اسپاون و به هم چسبیدگی آن نیز از عوامل ایجاد چنین شرایطی هستند. اسپاون بایستی بعد از دوره ۱۴ الی ۱۸ روزه رشد معمول خود در ۲۴ درجه سانتیگراد، بلافاصله مورد استفاده قرار گیرد. در غیر این صورت جهت ذخیره به سردخانه (۲ درجه سانتیگراد) منتقل شود. در سردخانه می توان اسپاون را برای ۲ تا ۳ ماه نگهداری کرد.

استروما در کنار بستر

استرومای شدید در سطح خاک پوششی که مانع از نفوذ آب به خاک و مانع از تبادل هوا بین کمپوست و فضای سالن می شود.

قارچ شیتاکه

قارچ شیتاکه یکی از محبوب ترین قارچ های دنیا است.این قارچ به دلیل طعم غنی و مزایای فراوان برای سلامتی ، مورد ستایش قرار گرفته است. شیتاکه نوعی قارچ خوراکی بومی شرق آسیا است. این قارچ دارای سابقه طولانی استفاده ، هم به عنوان غذا و هم به عنوان مکمل دارویی است. تحقیقات اخیر در مورد مزایای سلامتی این قارچ نیز خواص آن را تایید کرده‌اند. هرچند تحقیقات بالینی بر روی مزایای سلامتی این قارچ محدود است. با این حال ، شیتاکه قارچی با کالری پایین و حاوی مقادیر بالایی از ویتامین‌ها ، مواد معدنی و ترکیبات فعال زیستی می‌باشد و یک ماده عالی برای رژیم غذایی شما هستند. ترکیبات موجود در شیتاکه ممکن است به مبارزه با سرطان ، تقویت سیستم ایمنی و حمایت از سلامت قلب کمک کند.

این قارچ دارای رنگ قهوه ای تیره و کلاهک‌هایی بین۵ تا ۱۰ سانتی متر می‌باشد. لبه های کلاهک به سمت داخل می چرخند و قسمت زیرین و ساقه به رنگ سفید است. شیتاکه به طور طبیعی بر روی درختان چوب سخت در حال پوسیدگی رشد می کند. این قارچ به صورت تازه ، خشک یا در مکمل های مختلف غذایی در سراسر جهان به فروش میرسد.

ارزش غذایی قارچ شیتاکه

شیتاکه دارای کالری کمی است. آنها همچنین مقادیر خوبی از فیبر ، ویتامین های گروه B و برخی مواد معدنی را دارا می‌باشند. شیتاکه منبع خوبی از مس است برای سوخت و ساز طبیعی و سلامت قلب عروق لازم است. این قارچ همچنین منبعی غنی از ویتامین ب۵ و سلنیوم است. سلنیوم یک عنصر معدنی است که خواص آنتی اکسیدانی دارد.

قارچ شیتاکه همچنین حاوی ویتامین ب۲ ، ب ۳ ، روی و منگنز است. آنها همچنین حاوی ارگوتیونین ، یک ترکیب فعال زیستی است که دارای خواص آنتی اکسیدانی ، ضد التهابی است. همچنین لنتینان ، ترکیبی که به مبارزه با عفونت های باکتریایی ، ویروسی و انگلی کمک کند نیز در این قارچ یافت می‌شود. در جدول زیر نمای کلی از مواد مغذی موجود در قارچ شیتاکه آورده شده است.
مواد مغذی موجود در ۴ قارچ خشک شده (۱۵ گرم)

• کالری: ۴۴
• کربوهیدرات: ۱۱ گرم
• فیبر: ۲ گرم
• پروتئین: ۱ گرم
• ویتامین B2: 11٪ مقدار مورد نیاز روزانه (Daily value)
• ویتامین B3: 11٪ مقدار مورد نیاز روزانه
• مس: ۳۹٪ مقدار مورد نیاز روزانه
• ویتامین B5: 33٪ مقدار مورد نیاز روزانه
• سلنیوم: ۱۰٪ مقدار مورد نیاز روزانه
• منگنز: ۹٪ مقدار مورد نیاز روزانه
• روی: ۸٪ مقدار مورد نیاز روزانه
• ویتامین B6: 7٪ مقدار مورد نیاز روزانه
• ویتامین ۶: D٪ مقدار مورد نیاز روزانه

علاوه بر این ، شیتاکه حاوی بسیاری از اسیدهای آمینه مشابه گوشت است.

این قارچ همچنین دارای مقادیر زیادی پلی‌ساکاریدها ، ترپنویدها ، استرولها و لیپیدها هستند که برخی از آنها دارای خاصیت تقویت کننده سیستم ایمنی ، کاهش کلسترول و ضد سرطان هستند. میزان ترکیبات فعال زیستی در شیتاکه بستگی به گونه، نحوه تولید، و ذخیره آنها دارد.

خواص شیتاکه

سلامت قلب: مصرف قارچ شیتاکه میتواند به به کاهش کلسترول و در نتیجه سلامت قلب کمک کند.
تقویت سیستم ایمنی: منابع غنی این قارچ از پلی ساکاریدها، ویتامین‌ها ، مواد معدنی و آنزیم‌های مهم باعث تقویت سیستم ایمنی و مبارزه با بسیاری از بیماری ها میشود

مقابله با سرطان: تحقیقات نشان داده است که مصرف این قارچ میتواند در پیشگیری و بهبود انواع سرطان‌ها موثر باشد.

درمان زگیل تناسلی HPV: این قارچ میتواند درمانی قطعی برای زگیل تناسلی به عنوان شایع ترین بیماری عفونت جنسی

اثرات ضد باکتریایی و ضد ویروسی: تحقیقات نشان داده که قارچ شیتاکه دارای پتانسل ضد باکتریاییست و تحقیقاتی برای استخراج ماده موثره‌ی آن برای تولید آنتی بیوتیک در جریان است.

تقویت استخوان‌ها: قارچ به عنوان تنها منبع گیاهی ویتامین D میتواند به بدن برای ساختن استخوانهای قوی کمک کند.

برای مطالعه خواص کامل قارچ شیتاکه همراه با منابع معتبر به لینک زیر مراجعه کنید

مصرف شیتاکه

قارچ شیتاکه به هر دو صورت کامل در غذاهای مختلف و به عنوان مکمل مورد استفاده قرار میگیرد. گفته می‌شود قارچ شیتاکه طعمی ده برابر قوی تر از قارچ‌های دکمه سفید دارد. با خشک کردن قارچ و مجدداً با خیساندن در آب قبل از استفاده ، طعم آن شدت می یابد. شیتاکه خشک و تازه در انواع سوپ‌ها ، خورش‌ها و سایر غذاها مورد استفاده قرار میگیرد. مصرف شیتاکه به صورت خام ممکن است باعث التهاب پوستی شود. بهتر است در صورت استفاده از قارچ در غذا آن‌ها را به طور کامل طبخ کنید.

شیتاکه به عنوان مکمل

قارچ شییتاک مدتهاست که در طب سنتی چینی مورد استفاده قرار می گیرد. آنها همچنین بخشی از سنتهای پزشکی ژاپن ، کره و روسیه شرقی هستند. در طب چینی ، مزایایی همچون تقویت سلامتی و طول عمر و همچنین بهبود گردش خون به شیتاکه نسبت داده شده است.
مطالعات نشان می دهد که برخی از ترکیبات فعال زیستی در شیتاکه ممکن است در برابر سرطان و التهاب به بدن کمک کند . با این حال ، بسیاری از مطالعات انجام شده در حیوانات یا لوله‌های آزمایش انجام گرفته و تحقیقات بالینی کمی در مورد این قارچ موجود است. اگرچه مزایای پیشنهادی امیدوارکننده است ، اما تحقیقات بیشتری برای اثبات این خواص لازم است.

موارد منع مصرف

درمورد بارداری یا شیردهی ، اطلاعات کافی و در مورد ایمنی مصرف قارچ شیتاکه در دسترس نیست. در قسمت ایمن بمانید و از استفاده خودداری کنید.

همچنین در مورد بیماریهای خود ایمنی مانند ام اس ، لوپوس، روماتیسم مفصلی و دیگر بیماری‌ها قارچ شیتاکه ممکن است باعث بیشتر فعال شدن سیستم ایمنی بدن شود و ممکن است علائم این بیماریها را افزایش دهد. اگر یکی از این شرایط را دارید ، بهتر است از مصرف قارچ شیتاکه خودداری کنید.

تاریخچه کشت شیتاکه

اولین سوابق مکتوب کشت شیتاکه در مربوط به سوابق به منطقه لونگکون است که توسط هه ژان در سال ۱۲۰۹ در دوره سلسله هان در چین گردآوری شده است. توضیحات آن از تولید شیتاکه بارها مورد اشاره قرار گرفته از جمله در اولین کتاب در زمینه پرورش شیتاکه در سال ۱۷۹۶ که توسط ساتو چاریو یک باغبان ژاپنی گردآوری شد. ژاپنی ها با بریدن درختان شی (shii) با تبر و قرار دادن کنده‌های آن در محل‌هایی که قبلاً شیتاکه در آنها رشد کرده بودند و حاوی اسپور شیتاکه بودند ، قارچ را پرورش می‌دادند. تا قبل از دهه ۱۹۸۰ ، این قارچ در ژاپن با استفاده از روش های باستانی در مکان‌های خاص پرورش داده میشدند. در این دهه محقان ژاپنی موفق شند با ابداع روش های جدید و قرار دادن میسیلیوم قارچ در سوراخ های تعبیه شده در کنده بلوط این قارچ را به در مقیاس بزرگ پرورش دهند. امروزه شیتاکه در سراسر جهان به طور گسترده کشت می شود و حدود ۲۵٪ از تولید سالانه قارچ ها را به خود اختصاص می دهد. هم اکنون چین حدود ۸۰ درصد بازار تولید این قارچ را در اختیار دارد.

کپک تارعنکبوتی یا داکتی لیوم

کپک تار عنکبوتی (Hypomyces rosellus) یا داکتی لیوم (Dactylium) به صورت لکه های سفید روی سطح خاک پوششی دیده می شود. این کپک خیلی سریع روی سطح خاک پوششی را می پوشاند. قارچ آلوده به این کپک توسط تارهای سفید عنکبوتی پوشیده شده و پس از تضعیف به رنگ قهوه‌ای درآمده و در نهایت می پوسد. تارهای عنکبوتی این بیماری به تدریج ضخیم شده و به صورت لایه ضخیمی در می آید. به مرور زمان این تارها به رنگ ارغوانی- قهوه ای در می آیند و در نهایت به رنگ زرد می گرایند. اسپورهای این قارچ به راحتی توسط باد و یا آبیاری بستر قارچ به اطراف، پراکنده می شوند. این کپک همچنین توسط قطعات میسلیوم خود با چسبیدن به وسایل مورد استفاده و بدن و لباسهای کارگران به راحتی به اطراف پخش می شود.

آلودگی اولیه خاک پوششی به این کپک، در زمان تهیه و ترکیب اجزای خاک اتفاق می افتد، چون این قارچ در خاک زندگی می کند و به راحتی می تواند به خاک پوششی منتقل شود. اگر این بیماری دریک سالن وارد شود، اسپورهایش توسط باد به سالن های دیگر منتقل می شود. علاوه بر این، داکتی لیوم ممکن است توسط چسبیدن اسپورها و قطعات میسلیوم به کفشها و لباسهای کارگران از یک سالن به سالن دیگر منتقل شود. همچنین ضایعات قارچ و کمپوست آلوده می تواند منبع آلودگی از یک کشت به کشت دیگر شود. حشرات نیز از عوامل انتقال این بیماری می باشند.

رطوبت نسبی زیاد و دمای بالای سالن کشت بعد از اعمال خاک پوششی، باعث ترغیب رشد این بیماری می شود. بنابراین باید دقت زیادی در کنترل شرایط محیطی سالن داشت. تجربه نشان داده است که اگر خاک پوششی توسط اسپورهای این قارچ آلوده شود، علائم بیماری در فلاش آخر ظاهر می شود، اما وقتی که آلودگی توسط قطعات میسلیوم این قارچ ایجاد شود، علائم بیماری قبل از فلاش اول، در زمان تشکیل ته سنجاقی‌ها دیده می شود. غالبا این بیماری بر روی ساقه های شکسته قارچها که بعد از برداشت در بستر باقی می مانند و یا بر روی قارچهای مرده ظاهر می شود.

روشهای کنترل

سالن دار باید مدام بستر کشت قارچ را کنترل کند تا به محض رویت این کپک، به کنترل آن بپردازد. در صورت رویت آلودگی:

۱- روی لکه های آلوده نمک و یا چوش شیرین بپاشد و یا منطقه آلوده را با فرمالین ۲% اسپری کند و بلافاصله بعد از آن، منطقه آلوده را با آهک بپوشاند.

۲- رطوبت نسبی و دمای سالن را پایین بیاورد.

۳- سیرکولاسیون هوا را بیشتر کند.

علی رغم مباحثی که مطرح شد، این کپک، بر عکس مایکوگون، مشکل خیلی زیادی ایجاد نمی کند. معذالک، اگر جلوی آن گرفته نشود، می تواند باعث کاهش عملکرد قارچ شود

مگس‌های قارچ

در منابع توصیف هر یک از این گونه های مگس در حد جزئیات آورده شده است، که به کمک آنها نوع مگس موجود در سالن یا مزرعه قارچ را می توان تعیین نمود. شناخت دقیق نوع مگس لازم است چون روش کنترل ان بستگی به سیکل زندگی و خصوصیات رشد و نموی آن دارد.

مگس‌ها توسط بوی ناشی از کمپوست و میسلیوم های در حال رشد در سالن، از طریق هر گونه منفذی که پیدا کنند، وارد سالن های کشت می شوند و روی کمپوست و یا میسلیوم، خاک پوششی و یا اندام میوه دهی تخم ریزی می کنند. در شرایط مساعد، پس از گذشت ۱۰-۵ روز، از درون این تخم ها، لاروهای این مگس ها بیرون آمده و با تغذیه از قارچ و میسلیوم و عوارض جانبی که ایجاد می کنند، خسارت زیادی به اندام میوه دهی قارچ وارد می نمایند. لاروها از میسلیوم های قارچ نیزتغذیه نموده و پین ها را گاز گرفته و می جوند. پین های در حال رشد و قارچهای جوان که مورد حمله لاروها قرار می گیرند، از قارچ های سالم کوچکتر بوده و قبل از رسیدن به بلوغ می میرند. خسارت به میسلیوم ها نیز قابل توجه است، چون منجر به تشکیل پین های قهوه ای و چرمی می شود. علاوه بر این قارچهای جوان آلوده به لارو، دارای ساقه توخالی بوده و یا قبل از بلوغ می میرند. این نوع خسارت بسیار گول زننده می باشد. چون زمانی اتفاق می افتد که جمعیت لاروها اینقدر زیاد نیست که باعث ایجاد سوراخ در ساقه قارچ شود. بنابراین می تواند از دید سالن دار، دور مانده و قابل تشخیص نباشد.

علاوه بر کاهش عملکرد ناشی از خسارت لاروها که از میسلیوم تغذیه می کنند، ظاهر قارچهای آلوده نیز بدرنگ شده و بازار پسندی خود را از دست می دهند. لاروها همچنین وارد اندامهای میوه دهی شده و در آن سوراخ و تونل ایجاد می کنند که قارچ را برای استفاده نامناسب می نمایند.

در نتیجه آلودگی شدید توسط مگس ها در زمان بذر زنی و یا رشد میسلیوم در کمپوست، کمپوست توسط تعداد زیادی از لاروها اشغال شده و لاروها از میسلیوم ها تغذیه نموده و به رشد خود ادامه می دهند و در نتیجه مقدار زیادی مدفوع تولید می کنند. در نتیجه مناطقی از کمپوست آلوده به حالت توده لجنی با بوی گندیدگی درامده که میسلیوم قارچ قادر به رشد در آن نیست.

مناطق پوسیده کمپوست و پین های پوسیده که توسط لارها خسارت دیده اند، مکان مناسبی برای تکثیر انواع کنه ها خواهند بود. کنه ها توسط مگس های بالغ به داخل سالن ها راه پیدا می کنند. به طوری که هر مگس می تواند تا ۳۰ کنه را با خود به داخل سالن حمل کند. از آنجا که کنه ها نیز معمولا ناقل بیماریهای باکتریایی و ورتیسیلیوم می باشند، پخش آنها می تواند به صورت ناخواسته انواع میکروارگانیسم های مضر را در سراسر مزرعه و سالن پخش کند.

کمپوست آلوده به لارو مگس ها

تغذیه کنه ها از لاروهای مگس های سیارید

تغذیه لارو ها از کمپوست و میسلیومها

کنترل مگس‌های قارچ

مگسها با پرواز و حرکت از روی قارچهای بیمار و نشستن بر روی قارچهای سالم، انواع بیماری‌ها را پخش می‌کنند. مگسهای بالغ می توانند اندامهای تکثیری بیماری ورتیسیلیوم و اسپور‌های قارچهای رقیب را با خود حمل کنند. به این طریق مگسهای بالغ در مقایسه با لاروها، خسارت بیشتری به قارچها وارد می کنند و اگر کنترل نشوند، کمپوستهای جدید را به انواع بیماری ها آلوده خواهند کرد.

معمولا جمعیت مگسها در فصل تابستان و پاییز افزایش می یابد. در طی این فصول تکثیر و مهاجرت مگسهای فورید (Phorid) به شدت زیاد می شود. این مگسها در در اطراف منابع روشنایی بسیار فعال هستند و می توانند برای قارچ چین ها مزاحمت ایجاد کنند.

بر خلاف مگسهای فورید، که آفات فصلی هستند، سیارید ها می توانند در تمام طول سال در مزرعه قارچ حضور داشته باشند و یکی از دلایلی که این مگسها به حشره کشها مقاوم می شوند، همین است.

با استفاده از توری های مناسب، به طوری که در هر سانتی متر مربع کمتر از ۱۶ منفذ داشته باشد، در ورودی ها و خروجی های هوا به محوطه مایه زنی و سالنها، می توان جلوی ورود مگسهای بالغ را به محل مایه زنی و بلوکه زنی و همچنین سالن های کشت گرفت. خروجی هوای سالن چون بوی قارچ و کمپوست می دهند، نسبت به ورودی های هوا، بیشتر مگسها را جذب می کنند. بنابراین توجه بیشتری به نصب توری در خروجی هوا داشته باشید. هرگونه منفذی در کنار دریچه های خروج هوا و دربها و دیوارها بایستی کاملا بسته شود. با استفاده از تله های نوری و کاغذی و تعویض روزانه آنها، تعداد مگسهای وارد شده به سالن را یاد داشت کنید تا در موثر بودن روش کنترل و توری های مورد استفاده، راهنمای شما باشد.

کیفیت کمپوست مورد استفاده نقش مهمی در شیوع و میزان خسارت توسط مگس ها بازی می نماید. آزمایشات و تجربیات زیادی نشان داده است که بین میسلیوم و مگسهای سیارید رابطه آنتاگونیستی وجود دارد. کمپوستی که به خوبی توسط میسلیوم پر شود، مگسهای ماده را برای تخمریزی جذب نمی کند و حجم زیاد میسلیوم در کمپوست، مانع از رشد لاروهای مگس می شود. بر عکس، میسلیوم ضعیف مکان مناسبی برای تخمریزی و رشد و نمو مگسها و لاروهای انها می باشد.

کمپوست تازه مایه زنی شده را بایستی در چند روز اول ورود به سالن، به طریقی از مگسها دور نگه داشت. این کار با رعایت بهداشت، نصب توری مناسب در ورودی ها و خروجی های سالن و استفاده معقول از حشره کشهای مجاز باید انجام شود. در شرایط خاص می توان کمپوست را نیز با حشره کش تیمار نمود.

در موقع استفاده از حشره کش در کمپوست، مخلوط نمودن و توزیع یکنواخت سم در کمپوست بسیار مهم است، چون اثر حشره کش اساسا به سمپاشی تمامیت کمپوست بستگی دارد. اگر قسمتهایی از کمپوست سمپاشی نشوند، آلودگی از آن قسمتها به بقیه قسمتهای کمپوست سرایت خواهد کرد. سمپاشی کمپوست در زمانی بایستی صورت بگیرد که در خلال اسپاون ران، سم و میسلیوم با هم تماس پیدا نکنند، چون در اثر پاشیدن سم روی میسلیوم، سم بر رشد میسلیوم و تشکیل اندامهای میوه دهی قارچ اثر معکوس خواهد گذاشت. بنابراین میسلیوم و حشره کش نبایستی همزمان به کمپوست اضافه شوند. صرف نطر از فرمول سم، باید آن را قبل از مایه زنی با بذر قارچ، به کمپوست اضافه کرد. بدین طریق سطح میسلیوم به سم آغشته نخواهد شد. سمپاشی کمپوست، فقط کمپوست را در مرحله اسپاون ران حفاظت می کند. عدم حفاظت بعد از خاکدهی می تواند منجر به آلوده شدن خاک پوششی به مگس و در نتیجه خسارت به میسلیوم در سطح کمپوست و خاک پوششی شود.

ترکیبات مورد استفاده در خاک پوششی و خاک پوششی آماده بایستی در اتاق تمیزی نگه داری شوند. اگر حشره ای در خاک پوششی وجود دارد، خاک را باید پاستوریزه و یا با فرمالین ضدعفونی کرد. در خلال آماده نمودن خاک پوششی و بعد از آن، برای کنترل لاروها، خاک باید با دیفلوبنزورون (دیمیلین) سمپاشی شود. در موقع سمپاشی خاک پوششی در مرحله آماده سازی آن، باید سمپاشی و مخلوط نمودن سم با خاک یکنواخت و همه جایی باشد. برای سمپاشی، سم را ابتدا در آب حل نمایید و سپس به خاک اضافه کنید. دیمیلین را می توان به روی خاک پوششی نیز اعمال نمود. در اینصورت باید مطمئن شد که سم به همه جای خاک بخوبی نفوذ می نماید. یاداوری می نماید که دیمیلین در آب حل نمی شود، بنابراین در موقع استفاده از آن بایستی مدام آن را هم زد.

بعد از اعمال خاک پوششی، از ورود مگسها به سالن کشت بایستی جلوگیری شود. در صورت لزوم اسپری نمودن سالن با پرمترین توصیه می شود. تولید و یا پخش دود در سالن نیز مانع از ورود مگسها به داخل سالن می شود.

مگسهایی که در زمان میوه دهی ظاهر می شوند، می توانند با استفاده از دود و یا اسپری نمودن با ترکیبات حاوی پیرترید (Pyrethride) کنترل شوند، اگرچه استفاده مداوم از این ماده منجر به بروز مقاومت در حشره می شود. بایستی یاداوری کرد که کنترل حشرات در خلال میوه دهی، اگر با دیگر روشهای کنترل همراهی نشود، خیلی موثر نیست و ممکن است فقط شکل ظاهری و بازارپسندی قارچها را حفظ کند. بنابراین یک مبارزه تمام عیار بر علیه این آفت بایستی صورت بگیرد. لاروهای بعضی از حشرات تحرک بالایی داشته و می توانند در سرتاسر مزرعه پخش شوند. بنابراین از استفاده از یک ماده ضدعفونی کننده در حوضچه جلوی درب ورودی هر سالن فراموش نکنید. در صودت لزوم از لباسها و وسایل تمیز جداگانه برای هر سالن استفاده کنید.

در پایان هر دوره کشت، همه لاروها بایستی توسط کوک اوت کمپوست و سالن از بین بروند. در فرایند کوک اوت لازم است دمای بالای ۷۲ درجه به مدت بیش از ۳ ساعت به همه جای سالن و قفسه ها برسد.

اگر کوک اوت امکان پذیر نیست، کمپوست مصرف شده و سالن بایستی ضدعفونی شوند. همه کمپوست مصرف شده بایستی سریعا از مزرعه دور شود و سالن خالی توسط یک ماده ضدعفونی کننده به خوبی شستشو داده شود.