بیماری‌ها و آفات قارچ گانودرما


بیماری‌ها و آفات قارچ گانودرما

بیماری‌های گانودرما

در نتیجه آلوده شدن قارچ گانودرما به عوامل بیماری زا و یا عدم کنترل عوامل محیطی مانند دما، رطوبت و مواد شیمیایی سمی، کشت و پرورش قارچ گانودرما ممکن است با اختلالاتی مواجه شود، که در نتیجه باعث کاهش عملکرد می شود. در این قسمت عوامل بیماری زای قارچ گانودرما به اختصار توضیح داده شده است.

قارچ های بیماری زا

تریکودرما

تریکودرما (Trichoderma sp) رده ای از قارچ های بیماری زا است که مسئول ایجاد کپک در طی فرایند کشت میباشد. این بیماری به سرعت گسترش پیدا کرده و باعث آسیب جدی می شود. در مرحله رشد کلاهک، این قارچ در پشت آن رشد می کند. با خارج شدن مخاط از سطح کلاهک، رشد آن متوقف شده و کپک بر روی آن آشکار می‌شود‌ که باعث بی کیفیت شدن قارچ و از دست رفتن ارزش تجاری آن می شود. هجوم این قارچ در مرحله رشد میسیلیوم‌ها، میتواند باعث از بین رفتن بستر کشت شود. همچنین میسلیوم قارچ تریکودرما با ترشح مواد سمی مانع از رشد میسلیوم گانودرما شده و باعث خراب شدن کیسه های کمپوست می شود.

مایکوگون

مایکوگون (Mycogone pernicioso) مسئول ایجاد بیماری پوسیدگی قهوه ای گانودرما در طی مراحل کشت است. با آلوده شدن گانودرما به این قارچ، کلاهک قارچ به طور غیر طبیعی رشد می‌کند که منجر به یک ساقه بزرگ و یک کلاهک کوچک می شود. همچنین بر روی سطح کلاهک آلوده به این قارچ، میسیلیوم سفید مشاهده میشود، که به مرور زمان قهوه ای شده و ایجاد قطرات قهوه ای می کند.

نوروسپورا

نورسپورا (Neurospora) نوعی قارچ از گونه آسکومایسیت (Ascomycete) است که اغلب باعث ایجاد بیماری های گانودرما در مرحله رشد میسلیوم می شود. هنگامی که نورسپورا کیسه های کمپوست را آلوده می کند، بر روی سطح کیسه هیفهای شبکه قارچ رشد میکند و رشد سریع این قارچ مانع رشد میسیلیوم گانودرما میشود.

آفات حشره ای و مضرات ناشی از آن

بعضی از آفات میتوانند با خسارت زدن به میسلیوم یا میوه قارچ در طول دوره پرورش قارچ باعث کاهش بازده تجاری گانودرما شود. همچنین، آثار نیش این آفات قارچ را در برابر عفونت باکتریایی آسیب پذیر میکند که عامل دیگر بیماریها می شود و در نتیجه تلفات بیشتری نیز به همراه خواهد داشت. بنابراین ، پیشگیری و درمان آفات یک جنبه بسیار مهم در پرورش قارچها است. هرچند آفات گانودرما میتواند بسته به مناطق مختلف کشت متفاوت باشد، اما غالب آن ها شامل لاروهای بید (larvae of moths) ، Geometridae، Hypogastruridae، انواع مورچه ها و مگس سرکه میباشد.

لاروها و بالغ شده اکثر حشرات غالبا به میوه گانودرما آسیب می رسانند. به طور کلی، لاروهای اولیه از سطح و لبه های کلاهک قارچ تغذیه می کنند. بعد از گذشت ۳ روز ، لاروها به طور مستقیم از داخل میوه گانودرما تغذیه می‌کنند و فضولات بالایی دارند. لارو مگس سرکه از میسیلیوم و بستر کشت تغذیه می کند، اغلب باعث ایجاد پوسیدگی لزج در سطح کیسه میشود. ورود لارو به داخل قارچ باعث رشد ناقص قارچ و در نهایت فساد آن می شود.

پیشگیری از بیماری‌ها و آفات

بیماری ها و آفات گانودرما به راحتی با انتخاب گونه مناسب، بهداشت محیط ، ضد عفونی خاک ، کنترل آفات و مدیریت محل کشت گانودرما قابل کنترل است. دلایل اصلی بروز بیماریها استریل ناقص کمپوست ، آلودگی در فرآیند تلقیح یا فرآیند کشت و سوراخ شدن کیسه های کمپوست میباشد. همواره در کنترل بیماری ها پیشگیری مهمتر از درمان است. برای کاهش و از بین بردن بروز بیماریها و آفات ابتدا باید محیط کشت را بهبود بخشید. برای کاهش سطح آسیب بیماریها و آفات و نیز اطمینان از پرورش گانودرما با عملکرد بالا و کیفیت مناسب ، باید راهکارهای جامع پیشگیری و درمانی را در کنار کنترل زیست محیطی و شیمیایی بکار بست. راهکارهای پیشنهادی به شرح زیر می باشد:

۱) کنترل کشاورزی

گونه های گانودرما با مقاومت بالا در برابر بیماری ها و آفات، کیفیت خوب و عملکرد بالا باید انتخاب شوند، تا اطمینان حاصل شود که اسپاون عامل آفاتی مانند ویروس ها ، باکتریها و کنه ها نباشد. کیسه های کمپوست باید با فشار در دمای بالا کاملا استریل شوند. بهداشت محیط پرورش گانودرما باید استاندارد بالایی داشته باشد. تجهیزات آلوده شده توسط باکتری ها خارج شوند و ضد عفونی محل کشت انجام شود.

۲) کنترل فیزیکی

باید محل کشت دایما کنترل شود تا تبدیل به محلی برای پرورش تخم حشرات و اسپورهای دیگر قارچها نشده باشد. از یک محل کشت نمیتوان سالهای متمادی استفاده کرد و بهتر است از چند سالن به صورت چرخشی استفاده شود. میتوان استفاده از اشعه ماوراء بنفش و ازون، برای ضد عفونی دستگاه تلقیح و محل کشت را مدنظر قرار داد.

۳) کنترل شیمیایی

مواد شیمیایی مؤثرترین راه برای جلوگیری از بیماری ها و آفات در کشت گانودرما میباشد. با این حال، هنگامی که مواد شیمیایی به طور نادرست استفاده شوند، میتواند باعث صدمه به سلامتی انسان شوند.




ارزش غذایی و مواد تشکیل دهنده گانودرما

ارزش غذایی و مواد تشکیل دهنده گانودرما


اجزای گانودرما

بیشتر قارچ‌ها از حدود ۹۰٪ وزنی آب تشکیل شده‌اند. ۱۰٪ باقیمانده شامل پروتئین ، چربی ، کربوهیدرات، فیبر ، خاکستر ، و بعضی از ویتامین ها و مواد معدنی با پتاسیم ، کلسیم ، فسفر ، منیزیم است. سلنیوم ، آهن ، روی و مس اکثر مواد معدنی قارچ‌ها را تشکیل می دهد. در یک مطالعه بر روی اجزای گانودرما لوسیدیوم ، مشخص شد که این قارچ حاوی ۱.۸٪ خاکستر ، ۲۶-۲۸٪ کربوهیدرات ، ۳-۵٪ چربی ، ۵۹٪ فیبر و ۷-۸٪ پروتئین است (Mau, Lin, and Chen 2001). (در شیمی تحلیلی ، به منظور تجزیه و تحلیل مواد معدنی نمونه‌ها ، پسماند غیر گازی و غیر مایع پس از احتراق کامل خاکستر گفته می‌شود.)

پلی ساکاریدها ، پپتیدوگلیکانها و تری‌ترپن‌ها سه ماده اصلی فیزیولوژیکی فعال در گانودرما هستند. اما ، مقدار و درصد هر مؤلفه می تواند در محصولات طبیعی و تجاری بسیار متنوع باشد. در تحقیقی در سال ۲۰۰۸ (Chang, S. T., and J. A. Buswell. 2008) یازده نمونه به طور تصادفی از محصولات تجاری گانودرما از مغازه‌های هنگ کنگ خریداری شده در برای دو مؤلفه فعال اصلی ، تری‌ترپن‌ها و پلی ساکاریدها مورد بررسی قرار گرفت ، مشخص شد که محتوای تری‌ترپن‌ها از بازه از غیر قابل کشف تا ۷.۸ درصد و محتوای پلی ساکاریدها از ۱.۱-۵.۸ درصد متغیر بود. چنین تغییراتی می تواند به دلایل مختلف از جمله تفاوت در گونه‌های قارچ و تفاوت در روش های تولید رخ دهد.

پلی ساکاریدها

پلی ساکاریدها طیفی از ماکرومولکولهای بیولوژیکی با ساختارهای متنوع و خصوصیات فیزیولوژیکی گسترده میباشند. پلی ساکاریدهای مختلفی از میوه قارچ ، اسپورها و میسلیوم گانودرما استخراج شده است. گزارش شده است که پلی ساکاریدهای گانودرما (GL-PS)دارای طیف گسترده‌ای از خواص زیستی می‌باشند که از جمله آن‌ها می‌توان به خواص ضد التهابی ، کاهش قند خون ، ضد انعقادی، ضد توموری و تقویت سیستم ایمنی بدن اشاره کرد. پلی ساکاریدها معمولاً با آب داغ از قارچ و همچنین به صورت عصاره به وسیله‌ی اتانول یا متانول حاصل می‌شوند. این قارچ همچنین از ماتریکسی از پلی ساکارید کیتین تشکیل شده است که علت سختی جسم قارچ میباشد و تا حد زیادی توسط بدن انسان غیر قابل هضم است. تعداد زیادی از پلی ساکاریدهای استخراج شده از گانودرما اکنون به عنوان داروهایی برای بیماری‌هایی از جمله سرطان و بیماری‌های کبد در بازار عرضه می شوند (Gao et al. 2005).

تری‌ترپن‌ها

ترپن‌ها نوعی از ترکیبات طبیعی هستند که اسکلت های کربن آنها از یک یا چند واحد ایزوپرن C5 تشکیل شده است. این ترکیبات به طور گسترده در بسیاری از گیاهان یافت می‌شوند. همچنین مشخص شده است که ترپن‌ها دارای فعالیت ضد التهابی ، ضد توموری و پایین آورنده چربی هستند. خواص درمانی گیاهانی مانند رزماری و جینسنگ را به وجود ترپن‌ها در آن‌ها نسبت می‌دهند.

تری‌ترپن‌ها یک زیر مجموعه از ترپن‌ها می‌باشد. بسیاری از گونه های گیاهی تری‌ترپن‌ها را به عنوان بخشی از برنامه عادی رشد و توسعه خود سنتز می‌کنند. برخی از گیاهان در لاتکس و رزین خود مقادیر زیادی تری‌ترپن‌ دارند و به نظر می رسد که این مواد در مقاومت گیاهان به بیماری نقش دارند.

استخراج تری‌ترپن‌ها نیز با آب داغ و یا با استفاده از متانول یا اتانول انجام می شود. گزارش شده است که بیش از ۱۰۰ نوع تری‌ترپن با ترکیبات شیمیایی شناخته شده در گانودرما یافت شده است که در بین آنها ، بیش از ۵۰ مورد تنها در این قارچ یافت می‌شود.

گانودرما لوسیدیوم به وضوح سرشار از تری‌ترپن‌ها است ، و این دسته از ترکیبات مسئول طعم تلخ آن هستند و به اعتقاد متخصاصان گیاهان دارویی ، مزایای سلامتی مختلفی از جمله کاهش چربی و اثرات آنتی اکسیدانی را به آن اعطا می‌کند. با این حال ، محتوای تری‌ترپن‌ها در گونه‌های مختلف و همچنین مراحل مختلف رشد متفاوت است. از محتوای تری‌ترپن‌های قارچ معمولا به عنوان معیاری برای سنجش کیفیت نمونه‌های مختلف گانودرما استفاده می‌شود.

دیگر اجزا

تجزیه و تحلیل میوه گانودرما لوسیدیوم مواد معدنی فسفر ، سیلیس ، گوگرد ، پتاسیم ، کلسیم و منیزیم را به عنوان اجزای اصلی نشان میدهد. آهن ، سدیم ، روی ، مس ، منگنز و استرانسیوم نیز در مقادیر کمتری مشاهده شده است ، همانند فلزات سنگین سرب ، کادمیوم و جیوه. بررسی میوه خشک شده یک گونه گانودرما وحشی جمع آوری شده از طبیعت نشان داد که این قارچ از ۱۰.۲ درصد مواد معدنی برخوردار است که پتاسیم ، کلسیم و منیزیم اجزای اصلی آن می باشند. همچنین در یک تحقیق بر روی گانودرما لوسیدیوم خریداری شده از بازارهای بنگلادش مواد معدنی موجود در قارچ را به شرح زیر گزارش کردند.

اجزای گانودرما

همچنین به عنصر ژرمانیوم که از نظر غلظت (۴۸۹ میکروگرم بر گرم) پنجمین عنصر در بین مواد معدنی کشف شده در میوه گانودرما لوسیدیوم میباشد توجه خاصی شده است. این ماده معدنی همچنین در بسیاری از گیاهان از جمله جینسنگ ، آلوئه ورا و سیر به مقدار بسیار کمی موجود است. اگرچه ژرمانیم یک عنصر حیاتی برای بدن نیست ، اما در دوزهای پایین ، به آن خواصی مانند تقویت سیستم ایمنی ، ضد توموری ، آنتی اکسیدان و ضد تحریک کننده نسبت داده شده است (Kolesnikova, Tuzova, and Kozlov 1997).

گانودرما لوسیدیوم حاوی برخی دیگر از ترکیبات مانند پروتئین‌ها و لکتین‌ها است که می‌تواند کمک کننده خواص دارویی گزارش شده آن باشند. میزان پروتئین در قارچ خشک شده گانورما حدود ۷ تا ۸ درصد گزارش شده است که پایین تر از بسیاری از قارچ‌های دیگر است. برخی ازین پروتئینها به خواص دارویی گانودرما کمک می‌کنند از جمله LZ-8 ، که به تقویت سیستم ایمنی کمک میکند و از میسیلیوم قارچ استخراج شده است (Van Der Hem et al. 1995). ترکیبات دیگری که از گانودرما لوسیدیوم استخراج شده‌اند شامل آنزیم‌هایی مانند متالوپروتاز هستند که باعث تاخیر در زمان لخته شدن خون می‌شوند. علاوه بر این ، اسپورهای گانودرما لوسیدیوم حاوی مخلوطی از چندین اسید چرب با زنجیره بلند هستند که ممکن است در فعالیت ضد توموری قارچ نقش داشته باشند (Fukuzawa et al. 2008).



رابطه بین سرعت رشد میسلیوم در کمپوست با عملکرد قارچ

رابطه بین سرعت رشد میسلیوم در کمپوست با عملکرد قارچ

اینکه کمپوست هرچه سریع تر توسط میسلیوم قارچ خوراکی اشغال شود و ضمن کوتاه نمودن دوره رشد، فرصت رشد را از قارچهای رقیب بگیرد، کاملا منطقی است و خواسته همه سالن داران می باشد. اما از چه طرقی می توانیم به این خواسته برسیم. مطالعات و تجربیات نشان می دهند که فاکتورهایی که بر سرعت رشد میسلیوم در کمپوست موثرند، زیاد می باشند.

۱- یکی از فاکتورهایی که بر سرعت رشد میسلیوم در کمپوست موثر می باشد، خصوصیت ذاتی و یا ساختار ژنتیکی نژاد مورد استفاده می باشد. بنده از یک نژاد در اثر جهش و تغییرات ژنتیکی خودبخودی که به صورت sector در پتری دیش ظاهر می شوند، نژادهایی با سرعت رشد کندتر و نژادهایی با سرعت رشد سریعتر بدست اورده ام. اما آنچه که تجربیات و آزمایشات ما نشان می دهد این است که رابطه ای بین سرعت رشد میسلیوم در کمپوست با عملکرد قارچ وجود ندارد. مثلا نژاد ایتال اسپاونی که توسط بعضی از شرکتهای تولید کننده کمپوست استفاده می شود، کند رشد می باشد و لی نژادهای A15 , 737 و H2 از سرعت رشد بالایی برخوردارند، در حالیکه از نظر عملکرد با هم اختلافی ندارند. در حالت استاندارد H2 دوازده روزه، ۷۳۷ و A15 چهارده روزه و ایتال اسپاون ۱۷ روزه کمپوست را کاملا اشغال کرده و برای خاکدهی آماده می کنند. نوع بذر مورد استفاده غالبا توسط شرکت کمپوست سازی انتخاب می شود و سالن دار نقشی در آن ندارد، مگر اینکه قبلا با کمپوست سازی هماهنگی کرده باشد.

۲ – میزان pH کمپوست نیز در سرعت رشد میسلیوم موثر است. این پارامتر در اختیار کمپوست سازی است و سالن دار به راحتی نمی تواند در آن تغییری ایجاد نماید. pH مناسب در حد خنثی است یعنی حدود ۷. معذالک ممکن است pH کمتر از ۷ مثلا ۶.۵ سرعت رشد میسلیوم را بیشتر نماید، اما قارچهای رقیب هم در این pH رشد بیشتری خواهند داشت. بنابراین با در نطر گرفتن مجموع جوانب، همان pH=7 تا pH=7.5 توصیه می شود.

۳ – یکی دیگر از فاکتورهایی که بر سرعت رشد میسلیوم قارچ تاثیر دارد، دما است. آزمایشات تجربی نشان داده است که بهترین دما برای رشد میسلیوم قارچ خوراکی دکمه ای سفید، در کمپوست و یا خاک پوششی، ۲۳ تا ۲۴ درجه است. حال به هر طریقی که سالن دار باعث تغییر در این دما شود و آنرا بیشتر و یا کمتر کند، سرعت رشد میسلیوم را کمتر می کند. تمام نژادهای قارچ خوراکی دکمه ای سفید گونه آگاریکوس بای اسپوروس همین دامنه دمایی را می پسندند و اختلاف قابل توجهی بین آنها وجود ندارد. ما از این گونه قارچ، نژاد زمستانه و تابستانه نداریم. معذالک، گونه دیگری از قارچ دکمه ای وجود دارد که آگاریکوس بایتورکوئیس نامیده می شود. دمای بهینه این گونه چند درجه ای بالاتر از دمای بهینه آگاریکوس بای اسپوروس است.اما به علت عملکرد کمتر این گونه، تولید کنندگان رغبتی به کشت آن نشان نمی دهند. بنابراین توصیه می شود دمای کمپوست را از زمان ورود آن به سالن تا زمان اعمال شوک سرما، در حد ۲۳ تا ۲۴ درجه سانتیگراد نگه دارید. دمای کمتر از این مقدار، باعث طولانی شدن دوره رشد و دمای بیشتر از این باعث کاهش پتانسیل عملکرد می شود. دمای بیشتر از ۳۲ درجه آسیب جدی به میسلیوم وارد می کند و اگر مدت زمان طولانی در معزض این دما قرار گیرد، میسلیوم می میرد. آنچه که بیش از هرچیز باید تاکید کنم این است که نوسانات دما (کم و زیاد شدن های متوالی، مثلا در طول شب دمای کمپوست پایین و در طول روز دمای آن بالا باشد و دلمان خوش باشد که متوسطش ۲۴ درجه است) در حین اسپاون ران، به شدت باعث کاهش عملکرد قارچ می شود. یکی از سالن داران استان اردبیل که در یکی از کارگاه های آموزشی ما شرکت کرده بودند، می فرمودند که بهترین سالنش از نظر عملکرد، سالنی است که از نظر موقعیت طوری واقع شده است که در طی اسپاون ران کمترین نوسانات دمایی را تجربه می نماید.

۴ – عامل دیگری که در سرعت اشغال کمپوست توسط میسلیوم موثر است، میزان بذر یا اسپاون می باشد. قبلا هم عرض کرده ام که آزمایشات تجربی نشان داده است که بهترین میزان بذر در قارچ دکمه ای سفید، در تابستان به ازای هر تن کمپوست ۳ کیلو گرم و در زمستان ۵ کیلو گرم می باشد. من اصلا نمی دانم چرا در کشود ما به ازای هر تن کمپوست ۱۰ کیلو گرم بذر و یا حتی بیشتر استفاده می کنند؟ چه توجیهی وجود دارد. وقتی که آزمایشات میدانی نشان داده است بیشترین مقدار عملکرد قارچ در سالن ایده آل در تابستان با ۳ کیلو گرم به ازای هر تن کمپوست حاصل می شود، سه برابر مقدار توصیه شده برای چیست. میزان بذر بیشتر در کمپوست، تنفس بیشتر میسلیوم را به دنبال خواهد داشت و پیامد ان تولید گرمای بیشتر در کمپوست خواهد بود. کدامیک از سالنداران در تابستان با مشکل سرد کردن کمپوست دست و پنجه نرم نمی کنند؟ مدام در گروه ها می بینم که می فرمایند در حالی که دمای سالن را به ۲۲ رسانده اند ولی دمای کمپوست از ۲۷ پایین تر نمی آید. آیا یکی از دلایلش میزان بذر بیشتر از اندازه نیست؟ عزیزان من میزان بذر در قارچ دکمه ای در تابستان ۳/.% و در زمستان ۵/.%. کفایت می کند. میژان بذر بیشتر یعنی تولید گرمای بیشتر در کمپوست و افزایش دمای آن به بیش از ۲۴ درجه سانتی گراد که پیامد آن تحمیل هزینه سرد کردن سالن (اگر میسر شود) و کاهش پتانسیل عملکرد قارچ می باشد.

۵ – عامل دیگر که در رشد میسلیوم در درون کمپوست موثر می باشد، میزان اکسیژن است. میزان اکسیزن هوا حدود ۲۱ درصد و میزان CO2 برابر با ۰۳/.% یا ۳۰۰ppm است. بدون اکسیژن رشد میسلیوم قارچ متوقف می شود. بهتر است پس از ورود کمپوست مایه زنی شده به سالن، درب سالن را کیپ ببندیم تا رطوبت کمپوست از دست نرود و آفات و امراض هم فرصت ورود به سالن را پیدا نکنند. ممکن است این سوال پیش بیاید که آیا با بستن دربهای سالن، در اثر تنفس میسلیومها میزان CO2 سالن بالا نمی رود و میزان اکسیژن کاهش پیدا نمی کند؟ بله درست است همین اتفاقات می افتد. خوشبختانه میسلیوم قارچ دکمه ای و یا به عبارت دیگر این قارچ در فاز رویشی به افزایش CO2 مقاوم است و اگر غلظت این گاز تا ۵۰۰۰ppm هم برسد، مشکلی برای رشد میسلیوم قارچ ایجاد نمی کند. اگر اکسیژن هم تا ۱۶%کاهش پیدا کند، مشکلی پیش نمی آید. بنابراین در زمان اسپاون ران، سیرکولاسیون هوا در سالن برای یکنواخت نمودن دمای آن، لازم است، اما هوادهی لازم نیست، مگر اینکه میزان کمپوست در سالن خیلی زیاد بوده و در اثر تنفس میسلیومها، غلظت اکسیژن به کمتر از ۱۶% برسد و یا غلظت CO2 به بیش از ۸۰۰۰ppm برسد.


بیماری های قارچ دکمه ای : قارچ پاتوژن Papulaspora byssina


قارچ پاتوژن Papulaspora byssina

قارچ پاتوژن

این قارچ پاتوژن Papulaspora byssina می باشد.
میسیلیوم این قارچ به صورت توده های دانه ای به رنگ فندقی و شبیه ماسه ریزه می باشند این قارچ در پی اچ ۷.۵ تا ۸ رشد می کند در حالی که پی اچ مناسب قارچ خوراکی ۶.۵ تا ۷ است. علل بروز این مشکل عبارتند از:

  • روش نادرست کمپوست فاز یک
  • رطوبت زیاد کمپوست
  • چسبندگی کمپوست و پی اچ بالا که ممکن است به دلیل کم اضافه نمودن کچ اتفاق افتاده باشد.
  • اختلال در پاستوریزاسیون و شیرین سازی آن و عدم رعایت بهداشت در زمان مایه زنی

روش های مبارزه

  • تکنوژی مناسب در تهیه کمپوست فاز یک
  • میزان مناسب آب و گچ در تهیه کمپوست
  • خوب هم زدن کمپوست
  • حفظ درجه حرارت مناسب پاستوریزاسیون و شیرین سازی
  • عدم استفاده از کمپوست خیلی مرطوب و چسبنده برای مایه زنی و رعایت بهداشت
  • حذف ظروف کثیف تمیز و نمودن اطاق سالن ها
  • اسپری نمودن قسمت آلوده روی خاک با استفاده از محلول سوپر فسفات که با چند قطره اسید، پی اچ آن کمی اسیدی(۶.۵) شده باشد.

در رابطه با کنترل کپک آردی قهوه ای توسط اسپری نمودن قسمت آلوده با محلول سوپر فسفات خدمتتان عرض کنم که سوپر فسفات به صورت گرانوله و جامد است. این کود به سختی در آب حل می شود. باید خوب هم بزنید . هر اسیدی که اضافه کنید خیلی فرق نمی کند چون قرار است pH محیط اسیدی شود تا شرایط به نفع قارچ خوراکی و به ضرر کپک آردی تمام شود.

بیماری های قارچ دکمه ای - استروما: پنبه‌‌ای شدن میسیلیوم‌ها

استروما: پنبه‌‌ای شدن میسیلیوم‌ها

استروما به حالتی گفته می شود که میسلیومهای قارچ خوراکی به صورت توده پنبه ای در می آیند و ممکن است در پتری دیش، اسپاون، کمپوست و یا در سطح خاک پوششی ظاهر شوند. در صورتی که استروما در سطح خاک پوششی ظاهر شود (که غالبا چنین است) لکه هایی از خاک پوششی توسط میسلیوم هوایی قارچ کاملا سفید شده و به صورت یک نمد مانع از نفوذ آب به داخل خاک پوششی و تبادل هوا بین کمپوست و فضای سالن می شود.

دلایل بروز استروما عبارتند از:

۱. کمبود مواد غذایی در پتریدیش

۲. آلودگی باکتریایی اسپاون ( حالت ضعیف که قابل مشاهده نیست)

۳. استفاده از نژاد ضعیف و یا در حال دژنره شدن

۴. سطح بالای دی اکسید کربن (تبادل ناکافی هوا) در سالن

۵. خشک بودن سطح خاک پوششی

۶. پایین بودن رطوبت نسبی سالن یا هوای ورودی

۷. بالا بودن درجه حرارت سالن و یا کمپوست

اگرچه عوامل فوق محیطی هستند، اما باعث القاء بیان و یا خاموشی ژنها می شوند. اینکه تغییرات حاصله ژنتیکی است و یا اپی ژنتیکی، هنوز مشخص نیست. در بعضی موارد استروما برگشت پذیر بوده است.. در اثر پنبه ای شدن، میسلیومهای هوایی ممکن است بمیرند و رنگ قهوه ای به خود بگیرند. در اثر رشد بیش از حد میسلیوم، لکه های حاوی استروما نسبت به آب غیر قابل نفوذ می شوند و در روی این لکه ها قارچ خوراکی ظاهر نمی شود، چون میسلیومها در سطح استروما می میرند.

برای پیشگیری از بروز استروما توصیه می شود القای پین دهی در زمان مناسب صورت بگیرد و از بروز هفت مورد فوق الذکر ممانعت شود. استروما به خودی خود قابل علاج نیست . چون لایه فوقانی میسلیوم مرده است. اما می توانید با خراش دادن لکه های دارای استروما با چنگال یا چاقوی تمیز یا هر وسیله دیگری، مشکل نفوذ ناپذیری لکه ها را حل کنید. اکیدا توصیه می شود که از دست زدن به خاک پوششی جدا خود داری شود. چون این کار باعث بروز آلودگی های دیگری می شود. برای خراش دادن لکه های استروما مطمئن شوید که وسیله مورد استفاده استریل است (با استفاده از الکل یا شعله آتش) و شخص انجام دهنده نیز کاملا پاکیزه و عاری از هر گونه آلودگی است. هرگز میسلیومها را تحت هیچ عنوانی دست نزنید. با خراش دادن خاک پوششی، به میسلیوم شوک وارد می شود. حدود یک هفته طول می کشد تا دوباره محل تیمار شده را بپوشاند. اگر استروما سطح زیادی از خاک را پوشانده بود، خاک پوششی را کاملا برداشته و از نو خاکدهی کنید.

در صورت مشاهده استروما در پتریدیش و یا کیسه های اسپاون، برای تلقیح کمپوست از آنها استفاده نکنید، چون این ناهنجاری در حافظه ژنتیکی میسیلیوم ذخیره شده و در مرحله بعدی در روی کمپوست و یا سطح خاک ظاهر می شود. از پتری دیشی که استروما داده است، زیرکشت نگیرید.

علاوه بر هفت عامل مذکور در فوق که باعث تحریک میسلیوم به تولید هیف های هوایی (استروما) می شوند، کهنه بودن اسپاون و به هم چسبیدگی آن نیز از عوامل ایجاد چنین شرایطی هستند. اسپاون بایستی بعد از دوره ۱۴ الی ۱۸ روزه رشد معمول خود در ۲۴ درجه سانتیگراد، بلافاصله مورد استفاده قرار گیرد. در غیر این صورت جهت ذخیره به سردخانه (۲ درجه سانتیگراد) منتقل شود. در سردخانه می توان اسپاون را برای ۲ تا ۳ ماه نگهداری کرد.

استروما در کنار بستر
استروما در کنار بستر
استرومای شدید در سطح خاک پوششی
استرومای شدید در سطح خاک پوششی که مانع از نفوذ آب به خاک و مانع از تبادل هوا بین کمپوست و فضای سالن می شود.